​Yazıma başlamadan önce; Emin Alper ve Özgür Sevgi Göral'ın "Aydınlar Ocağı" adlı makalesinden yararlandığımı söylemek isterim. 

Yazıda 1960 darbesi sonrası milliyetçi kesimin içine düştüğü ahvali ve darbeden ne derece etkilendiklerini, ihtilal sonrası tanzim edilen "Aydınlar Ocağının" fikri temellerinin neler olduğunu, bu fikirlerin devletin resmi ideolojisi haline nasıl geldiğini anlatmaya çalışacağım. 

Son olarak 1990 yılı ve sonrası gelişen siyasi arenada "Aydınlar Ocağı" ve "Türk-İslam Sentezi" fikriyatının önemini kaybetmesindeki sebepleri makale ışığında değerlendireceğim. 

27 Mayıs 1960 darbesinde en fazla etkilenen şüphesiz milliyetçi- muhafazakâr cenah oldu. 

​Son nefese doğru, kalktı yürüdü
Bakışları yolda bir dost aradı
Gözleri aniden göğü taradı
Duaları gördü Pehlivanoğlu

Avrupada modası geçmekte olup, ülkemizde sıcaklığını koruyan konulardan biri de çokkültürlülüktür. Çokkültürlü sosyal yapılanmalar özellikle sömürge ülkesinden 'anavatana' yerleşmiş yabancılarla, işçi göçü sebebiyle yerleşmiş yabancılara tanık olduktan sonra uygulanmaya başlanmış, liberal ve sol çevrelerde oldukça desteklenmiştir. Kabaca çokkültürlülüğü tarif etmek gerekirse, çokkültürlülük herhangi bir içtimai topluluk içerisinde farklı kültürlerin yanyana yaşatılıp devam ettirilmesi, bunlara devlet eliyle izin verilmesi, bu kültürlerin de oldukça yüzeysel prensiplerle birbirine bağlanarak bir liberal kültür oluşturulmasıdır. Burada ülkedeki mevcut egemen kültürün diğer azınlık kültürlerlerine egemenlik gütmediğini, bunun ancak genel prensipler üzerinde uygulandığının altını çizmek gerekiyor.

Ülkücüler Bayındır Tıp Merkezi'nin önünde toplanmış... Azmi başkan, orada toplanan kalabalığı teskin etmeğe çalışıyor... Televizyonlardan gördüğümüz bu idi... Sonra vakit ilerledi, tekrar geldi ve orada bulunanların asla duymak istemeyeceği sözler döküldü ağzından...

13 yaşında bir çocuk için hiç de öyle kolay olmuyormuş aslında.​ Hani umutlarını yüklediğin adamın gidişiyle çökersin ya... Ulan 13 yaşında çocuk ne anlar? Anlıyorduk işte... Yalnızca ocakta pişenlerin anlayacağı şeydi bu aslında... Yaşın kaç olursa olsun, fark etmemişti... Gencinden yaşlısına, kadınından erkeğine fark etmiyordu... Çökmüştük...

Buz gibi bir havada Ankara ve karlar altında... Sokaklar tanımadığım milyonlarca insan doluydu... Koca koca adamlar, koca koca kadınlar ve bizler; hüngür hüngür ağlayarak kanlı canlı hiç görmediğimiz, elini öpemediğimiz Türk'ün son Başbuğu'nu ebedi aleme uğurluyorduk...

​Fırat çağladı bugün
suya doydu toprak...

'Yılmaz' demiş anası
savaşır Yılmaz
bilir ki savaşırsa
bin yıllık çınar yıkılmaz