Sistemler ve kabulleri düşündüğümde hiçbir hikayeyi fakirler olmadan yazamayacağımızı görüyorum.
Onlar her yerde kıymetlidir. Hayali tahtlarda taşınırken hep baş üstündedirler. Ama birisinin o hayale oturabildiği de görülmüş değildir.
-Mukadderat işte...-

Kuranın infak ve mülkiyetle ilgili ayetlerini Arapça dinlerken ağlayanların, sahip olduğu şeylerin listesini düşünürken yaşadıkları keyif ne şirin bir çelişkidir. 

Tüm kitabi kurallar sahip olmama ve paylaşma adına öğütler verirken, sanki yeniden yazılsalar ve bu pasajlar çıkarılsa, bunu görmezden gelmek konusunda konsensüs çoktan hazır içimizde.
Ama hayır değil mi? Biz aslında ne kadar iyiyiz?
Eskimiş elbiselerimizin verilebileceği geri dönüşüm mekanizmasının varlığına laf ederek ne büyük günaha giriyorum.
-Tanrı affetsin!-

Değerli okur yazıma sizlere bir soru yönelterek başlamak istiyorum. Sorum şu: " Bir kitabı okumak mı önemlidir yoksa o kitabı okuyup, iç manasını anlayıp hayatımızda tatbik etmek mi önemlidir? " Evet, hepimizin cevabı muhtemelen aynı olacaktır. Bir kitabı okuyup içinde anlatılanları özümseyip, anlayıp hayatımızda uygulamak daha önemlidir. Bu şüphe götürmeyen bir gerçektir.

Peki, dinimizin temel kaynağı olan, dinin temel inanç esaslarını bize söyleyen yüce kitabımız Kur'an-ı Kerim'de bunu yapabiliyor muyuz? Yani yüce kitabımız Kur'an-ı Kerim'i okuyup iç manasını anlayıp hayatımıza tatbik edebiliyor muyuz? Veya bu yönde herhangi bir çaba sarf ediyor muyuz? Bence bunun cevabı hayır. Çünkü biz Kur'an-ı Kerim'in sadece harflerine bağlı kalıyoruz; Kur'an-ı Kerim'i Arapça olarak okuyoruz, hatmediyoruz, hıfzediyoruz; cenazelerde, mevlütlerde, dini günlerde okuyoruz ancak Yüce Yaratıcımız Allah (c.c.) bizlere o ayetlerde ne buyurmuş, neyi emretmiş hiç bakmıyoruz. Yani demek istediğim Kur'an-ı Kerim'in harflerine son derece bağlıyız ama içinde Yüce Yaratıcımız bize ne söylemiş bakmıyoruz.

Öncelikle yeni yılınızı kutlarım. Yeni yılın ilk saatlerinde yaşadığımız terör saldırısından dolayı başımız sağ olsun.​

Türkiye'nin önemli bir sorunu var. Solcuların kapitalistlere ölüm tadında söylemleri; Kürtçülerin Türklerin insanca yaşamaya dair bütün haklı taleplerine ezilmişlik edebiyatı ile saldırmaları; İslamcıların içki içen, yılbaşı kutlayan, istediği gibi giyinen insanlara saldırmaları hep aynı sebepten; yaşam tarzı farklı olana tahammül edilmiyor. Bu durum son zamanlarda bir furya haline dönüştü. Ne yazık ki bir süredir bu furyaya kendine milliyetçi diyen bir kesim de katılmaya başladı ki en tehlikelisi budur.