​Bir ağıt faslıydı
Sesi Yemen kadar kimsesiz
Erini yitirmiş dizginsiz atlar
Gözü yaşlı dolanıyordu Anadolu düzünde

​ne çok zaman öncesini yaşadık
nede bugünü
Arafta kaldı ömrümüz Cengiz

günlerden yabancı
mevsimlerden yan komşunun kızı deli Aysel
bıraksan saçını toprağa
tak takıştır öyle gider
çocuğuz çok
yok gelir zaman ve oyun
vurulur saatin eli erken
şehrin hisarbuseliği son makama vurur derken
yıkılır köprülerin gölgesi bozkırda silah
uzaktan uzağa bağıran nidâ
-yaşasın haydi halkların şairliği...

​Bahçeli gibiydi gidişin
öylesine soğuk, öylesine donuk
Salı konuşmalarını andırıyordu son sözlerin
öylesine dünden uzak, öylesine tutarsız…

​Yırt zaman ağını dar gel düzene
Tekrar doğ anandan aslan Köroğlu
Saltanat yan verdi yoksul ezene
Halkının sırtına yaslan Köroğlu

Zaman hayli eski zaman. 
Tığ gibi delikanlı daha Çavuş. 
Titriyor bastığı yerler, yürürken arkasından. 
Dağlar dost, ekmek dağlarda o sıra... 
Bir türkü tuttururmuş Çavuşum 
kuşluk vakti, dağ yollarında... 

​Kerbela çölünde çıkan can benim
Öldükçe bağlandı sana dört yönüm
Say ki adım Hasan say Hüseyin'im
Gözümden kan aktı vallah ve billah
Yoluna yoldaşım elhamdülillah

​aşkı serptim
penceremin önüne
bekledim
gelmedi güvercinler
götürmediler sevdamı
benden çok ötelere