Yetmedi mi ey yurdum,
Bu aymazlık, bu gaflet?
Bu yolun hiç yol değil,
Bunun sonu felaket!
Türk'ün düşmanı çok bitmez saymakla,
Başa çıkılamaz popo yaymakla,
Bir an önce başlamalı aymakla,
Uyan ey Türkoğlu! Uykudan uyan.
Karbeyazdan bile akız,
Her günahtan pirüpakız,
Ağzımızda aynı sakız,
Suçlu belli "dış minnaklar."
Tartıya koymadan dün, geleceği
Hakikat zannettik sahte ölçeği
Depremi yaşatan acı gerçeği
Görmenin zamanı geldi geçiyor.
"Bir kutlu destan, oğul!" diye gururla anlattığı gibi eskilerin,
"Müslüman Türk'ün amansız varlık yokluk mücadelesiydi Çanakkale,
Çeliğe, demire karşı ete, kemiğe bürünen yiğit çerilerin,
Canları bahasına savundukları kutsal kalesiydi Çanakkale."
Ozanlar ardımdan ağıtlar yakar
Enkazın altında kalan biz miyiz?
Bir ağıt an gelir bentleri yıkar
Enkazın altında kalan biz miyiz?
Sevinen namussuz, gülen namussuz,
Bir yakıcı gün ağarken bağıma,
Onu dilim dilim dilen namussuz.
Hainler her yerde cirit atıyor,
Azıya almışlar gemi besbelli,
Birçoğu millete caka satıyor,
Beleşten yutmuşlar yemi besbelli.
Zamanın en vahim noktası bugün
Saati çıkmaza kurduk, ağladık.
Akşamdan sabaha eriyip gün gün
İncelen umudu kırdık, ağladık.
