Gelişir mutlaka canım memleket
Günbegün iyiye gider, düzelir.
Boy veren ekinde artar bereket
Tarımda kendine yeter, düzelir.
NE DİYORSUN
Emekçiye kaşımızı
Çatalım mı, ne diyorsun?
Kafasına taşımızı
Atalım mı, ne diyorsun?
Dinleyen dostlara birkaç sözüm var,
Ne parada ne de pulda gözüm var,
Ezel ebet bir tek bayrı tözüm var,
Ben büyüyemedim, yaşım büyüdü,
Ağardı saçlarım, başım büyüdü.
Senin artık dünyada olmadığını
Ögrendiğim gece,
Karabağ arzusuyla akseden sesini hatırladım
Çünku sen bütün hatıraları toplayıp
Kendinle götürememiştin
Gardaş durma, gel, yürü, isyanın var bin türü,
Sahip çık gerçeğine, bitsin biat kültürü,
Çık meydana hesap sor, korksun senden şer sürü,
Kalk ayağa doğrul bak, geleceğe ışık yak,
Sen ayağa kalkarsan zafer senin muhakkak.
Bitti tarım, evet evet
Ne bağ kaldı ne bereket
Bilmem artık bu memleket
Batınca mı düzelecek?
Eminim kara tahta mutlaka
Bir deli işi
Yaz, çiz, öğren, sına
Bir aynadan farksızken hele
daldı gözleri uzaklara,bu gece bir başka puslandı
oysa yaşı hala onyediydi saçına aklar aklandı
sırattan keskin geçmişi bağrına bir kor gibi saplandı
En az bulut kadar güzel bir kadın,
Bir gece yarısı tenha bir duraktan aldı beni,
Bilinmeze doğru götürdü
Bir başkası yol kenarında buldu leşimi,
