Zannetmem şehirler küçültür seni
Hikâyen büyütür yüzleri, bini
Düşüne götürür gerçeğin beni
Peşinden hayaller kurduğum dağlar.

Bu yıl da yeniden mevsimi gelir
Dereden tepeye açar dağlarım.
Çiçekli dallara konar, yükselir
Mis gibi kokular saçar dağlarım.

Mazlumun, yoksulun hakkını yiyip
Her gün bu giysiyi kirlettin giyip
Yaptığın, ettiğin hırsızlık deyip
Osman mı zannettik Sülün biz seni?

Onca yıldır üzüleni
Gözden yaşı süzüleni
Korudun mu ezileni
Neden sana oy vereyim?

Yeryüzünde "Küçük Tanrıcılık" oynama, Yaradan ile kulu arasına girme hadsizliğine yeltenen aklıevvellere,  özellikle de din taciri zalimlere.

Ne kumpasları bitti, ne adi oyunları,
Hep bir şer odağında eğildi boyunları,
Her gün başka çayıra yayıldı koyunları,

Devir devir dediler, devrimi evirdiler,
Türkiye'nin altını üstüne çevirdiler.

Uzun yıllar süren bolluk
Koltuk aşkı, kula kulluk
En sonunda bu yolculuk
Bitti dersin bundan sonra.

Ülkücüyüm,
Türk'ün güven limanı ve son iskelesiyim,
Ahlâkta Tanrı Dağı, imanda gök burcu,
Savaşta sığınağı, barışta kalesiyim,
Türk'üm, Türk evladına namustur vatan borcu.