Bir geceyi daha avuttum sensiz,
Bir kez daha şafak sökmek üzere.
Sevdanın yükünü tarttım özensiz,
Ruhumun tavanı çökmek üzere...
Telif Hakkı
© Kaan Özaslan @ tahtaPod.com | Tüm hakları saklıdır.
Başı, sonu olmayan ebedi bir âlemde,
Adım adım ölmeye, doğduğum gün başladım.
Hayalinle avundum, fani ömür çilemde,
Seni kaybetmeye ben bulduğum gün başladım…
Gidenler, gelenlere bıraktı yerlerini,
Anonslar hiç durmadı sesli tren garında,
Simitçiler, çaycılar överken eserini,
Kimileri aç kaldı, süslü tren garında.
Kimimiz ömrünü boşa tüketmiş
Ya çok geç kalmışız, ya erken gitmiş
İnsan bu, insanız, yediden yetmiş
Toplasam çıkarsam saysam değişmez.
Bir kelime yazdım bembeyaz sayfaların ortasına. Aynı harflere sadık kalarak nitelik ve niceliği üzerinde değişikliğe gidebileceğimi sandığım bir kelime. Aynı harfleri koruyarak tersinden yazdım.Önce KELEPÇE sonra tersinden EÇPELEK yazdım, haydi gel de kelepçe'yi değil de eçpelek'i çöz dedim. Bu mümkün değildi. Şeritlerin dışına çıkmamın yasaklandığı bir yol üzerinde eşit mesafede yürüdüm...
Kiralık yaşamda yakmayı bilen
Köz senin hakkını nasıl öderim?
Dillerden dökülüp kalpleri delen
Söz senin hakkını nasıl öderim?
Özgürlüğüm, kanatlarımın altında...
Maviliklere uçarken
Yükselen düşlerim
Büyüyor kanatlarımda...
Sahip ol gönlüne, ele uymasın,
Âleme küsünce konuş benimle.
Beni sevdiğini kimse duymasın,
Sesini kısınca konuş benimle.
Öyle bir hâldir ki durur bedenimde
Ne yana yönelsem elimde kalır
Kahreyler her bir cümleyi dilimde
Senden geçer ve beni benden alır
Telif Hakkı
© Kaan Özaslan @ tahtaPod.com | Tüm hakları saklıdır.
