Geride bıraktım seni,
Bak yine gidiyorum...
Mecburen, mecburiyetten.
Ayaklarım yorgun bedenimi,
ruhum ise seni taşıyor
giderken, beni götürdüğün kadar uzaklara.
Bir omuzumda yokluğun,
Diğerinde hasret,
Yine en ağır yükle yola çıktım,
gidiyorum.
Geride bıraktım seni,
Bak yine gidiyorum.
Bir yanım hep seninle,
Bir yanım hep şimdi, burada,
Gönlümde sıcaklığın, gülüşün, dokunuşun,
Sım-sıkı saran kollarında, mazide diğer bir yanım…
Paramparçayım, kırıldım,
Sensiz yarınlara kırgın gidiyorum.
Aydın olur gecenin sabahı,
Sızlasa da geçer, geçmez değil...
Bir yetimin yerde kalmış ahı,
Yoklasa da geçer, geçmez değil...
© Nazmi Sancar Yıldırım
Sen yalnız değilsin, kırk kara nöker
Vallahi... Billahi... Seninle şimdi.
Uçtuğun gökte al yalımlı ülker
Vallahi... Billahi... Seninle şimdi.
Bu şiirimi Ozan Arif abimin vefat haberini aldığım anda yazmıştım aslında minibüsle okuluma giderken. Paylaşmakta biraz geciktim. Ev sahibim evden çıkardı ben geçicem diye... Daha yeni evlenmiş ve taşınalı 6 ay olmuştu... Yeni taşındığım evde doğal gaz hemen açılmadığı için de hastalıkla mücadele ettim. En acısı da abimin cenazesine katılamadım taşınma olayı yüzünden... Mekanın cennet olsun Ozanlar ozanı abim benim...
