​Yaşlanma korkusu, işsiz kalma, çirkinleşme, kel kalma, evsiz kalma korkusu, yalnız kalma, beni artık kimse sevmeyecek korkusu ve daha binlerce korku. 

Bu kadar çok korku olunca elbette bu korkuların pazarlayıcıları da oluyor.
Siyasetçiler, dinler, kozmetikçiler, cemaatler, özel zannedilen günler.

Özel zannedilen günler derken şunu demek istiyorum. Bi insan sadece bi gün değil, her gün özeldir. Ama içinde bulunduğumuz dünya düzeni öyle bi hal aldı ki, sadece belirli günlerde özel olduğumuzu zannediyoruz. Sevgililer günü,anneler günü vb.

Ayrıca normalde 3-5 tlye satılan güller bu özel günlerde 15-20 tl oluyor.

Aklıma gelmişken anneler gününde ve kadınlar gününde reklamlarda niçin hep ev araç gereçleri annemiz yahut kadınlarımız için en iyi hediye şeklinde gösterilmektedir? Yani kadının hayatı mutfak robotları ve ev işlerinden mi ibarettir? Asla! ancak kapitalist ve ataerkil toplumlar yavaş yavaş ve göstere göstere bunları gözümüze sokmaktadırlar. Gözümüze sokulan bu saçmalıklara karşı kör olduğumuz günlere uyanmak dileğiyle!

Özel günleri severim aslında... Aile içindeki özel günleri...

Dünyaya dayatılanlardan ise sadece anneler günü özeldir benim için. Belki gözümüzü dünyaya açtığımızda mevcuttu da ondan... Birçok şey gibi o da dayatılmış, farkında olmamış, kanıksamışız. Babalar günü ise sanki babalara ayıp olmasın diye sonradan dayatıldı. 

Hepsi neyse ne de, şu "Dünya Emekçi Kadınlar Günü" kadar beni irite eden bir gün daha hiç olmadı. Bir kere ortaya çıkış hikayesi herkesin bildiği çok elim bir olay… Pozitif ayırımcılık gibi görünen bu durum gerçekte kadının ezilmişliğinin göstergesidir. Sadece kutlanır; ama tecavüzler, dayaklar ve kadın cinayetleri devam eder.

Bir felaket sonucu farkındalık olsun diye iyi niyetle başlatılmış belki de...(Amerika'dan yayılınca iyi niyete de inanamıyor insan.)

​Dünya seninle döndü tarihi hep sen yazdın 
Dualarda sen vardın dillerdeki niyazdın.

Asırlardır silinmez bir aşkın izleridir. 
Kays'ı mecnun eyleyen Leyla'nın gözleridir 

​Kadın nedir?
Dünyanın 'ta' kendisidir.

Günümüz ataerkil bir diğer adıyla eril topluluklarda kadınlara birçok isim ve vazife yüklenmiştir.
Ülkemizde 'çiçektir' denmiştir.
Kadın çiçek değildir, yalnızca kadın, insan ve annedir. 

Günümüz ataerkil toplulukları okuyan ve öğrenen kadınlardan korkarlar.
Çünkü; Bilirler 'kadın öğrenirse çocuklarına öğretir' bu da ataerkil toplumda ve yapıda kişilerin işine gelmez bu yüzden korkarlar okuyan ve öğrenen kadınlardan.