​Gözlerim göz göz oldu, sözlerimin tadı yok,
Zihnim; kafatasımın içinde çırpılıyor.
Bedene esir olmuş, canımın muradı yok,
Saniye tarafından hayatım kırpılıyor.

Namus diye verilen oy,
Bakir iken dul oluyor.
Hüküm sürer şakşak, goy goy,
Boş kasalar ful oluyor.

Sadaka misali üç-beş kuruşa,
Grevi kırana yazıklar olsun.
Terör deyip adam gibi duruşa,
Kötüye yorana yazıklar olsun.

Tenimde gurbetin kurduğu tuzak,
Beynimin içinde girift işler var.
Gece vakti benden dursa da uzak,
Uyanıp gördüğüm nice düşler var.

Bozuk kan nasıldır görmek istersen,
Kendine bir iğne batır beyzadem.
Biz koyun oluruz, eğer dilersen,
Elinden düşmesin satır beyzadem.

Zalime karşı gelmek; inancımın gereği,
Sonuç aldığım çabam methiye beklemesin.
Yanlışa dikkat çekmek yazmamın tek ereği,
Cümle hısım-akrabam methiye beklemesin.

Yaz, yaz, yaz ve yırtıp at! Nereye kadar söyle!
Ellerime kızmayı artık istemiyorum.
Yeter kalem-kâğıdın çektiği eza böyle!
Ağlayarak sızmayı artık istemiyorum.

Hayat nehrim kurudu, su kalmadı yatakta,
Akıl kepenk indirdi, gönül ise batakta.
Yaşamakla ölümün birleştiği çatakta,
Kendimi infaz ettim boynumdaki fermanla,