Ana rahminden çıkıp mezara dek yürüdüm,
Yaşadım mı öldüm mü, muallakta zan kaldı.
Daha tomurcuk iken açamadan çürüdüm,
Yaz-baharı tükettim, mevsim-i hazan kaldı.

Aklıma sen geldikçe, burun kemiğim sızlar,
Heyhat! Cumhuriyetin kurulduğu tarihsin.
Sanki ağıt yakmıştı gökyüzünde yıldızlar,
Coğrafyanın kalbinden vurulduğu tarihsin.

Bir şarkı söyleniyor
Sonsuzluk kıyılarında
Ruhumun en ücra köşelerine kadar
İşleyen tanıdık bir ses…
Tanıdık bir ahenk…
Hafızamın tüm kapılarına
Unutmayayım diye kilit vursam da
Çoğu kelimenin arka kapıdan
Firar edip kaçtığı…
Gizemli bir şarkı
Yankılanıyor kulaklarımda… 

​Zemheride nice güller soldurdum,
Yeşil kalmak sana hastı Gülizar.
Teraziye tüm âlemi doldurdum,
Aşk kefesi ağır bastı Gülizar.

Şehit cenazeleri birer birer giderken,
Gözyaşları dökerek üzüldüğümüz yeter!
Sizler sıcak koltukta gününü gün ederken,
Zemheri soğuğunda büzüldüğümüz yeter!

​Gözlerim göz göz oldu, sözlerimin tadı yok,
Zihnim; kafatasımın içinde çırpılıyor.
Bedene esir olmuş, canımın muradı yok,
Saniye tarafından hayatım kırpılıyor.

Namus diye verilen oy,
Bakir iken dul oluyor.
Hüküm sürer şakşak, goy goy,
Boş kasalar ful oluyor.