gürüldeyen mavi
ışıldayan rüzgar
isyan
okyanus yanığı yüzün
kanıyor Tanrı'nın yağmurdan eli
hüzün

"Börü" adlı animasyon dizisi geliyor

​Uzun zamandır olağanüstü yaratıklar içeren diziler ve sinema filmleri moda idi. Sanırım bunların başlangıcı Buffy the Vampire Slayer ile  1997 senesinde başladı. Sonrasında spin off ları türedi.Supernatural on seneyi devirdi.  The Vampire Diaries 'in altı seneyi devirmesi sonrasında The Originals başladı, o başlayalı da iki sene oldu  tam bu arada kanadalılar da olağanüstü karakterler içeren dizi işine Bitten ile girdiler. Bitten üç sene sürdü.

Bitten'in benim hoşuma giden yanı ise kadın karakterin baskın unsur olması idi. Üstelik bunlar kurtadam ve kurt kadınlardı. izlememiş olanlar için spoiler vermeyeyim ama bizim efsanelerimizi eller sanatla yüceltiyordu.

Yıllardır gerek sinemada gerek oyunlarda gerekse de kitaplarda yabancı milletlerin mitolojilerine konuk olur, kendi tarihlerinden beslenerek ortaya çıkardıkları eserleri okur ya da izleriz. Bu zaman zarfında hepimizin aklından öyle ya da böyle mutlaka aynı düşünce geçmiştir: Böyle bir şeyi biz neden yapmıyoruz? Neden kendi tarihimizi ve kültürümüzü kullanarak kaliteli yapımlar ortaya koyamıyoruz?

Öyle değil mi ya? Geriye dönüp baktığımızda ne Osmanlılar ne Çanakkaleler ne Dede Korkutlar ne Göktürk Efsaneleri yattığını görürüz mazimizde. Ama bunları kullanarak bir şeyler ortaya çıkaranların sayısı az, kaliteli bir iş ortaya koyabilenlerin sayısıysa hepten az olagelmiştir. Şimdiye dek… Çünkü Börü adlı animasyon dizisi buna bir son vermek için geliyor!

​Sualim var sana haddim bilerek
Senden ötelere vardın mı Şahım
Gönülden kibiri kiri silerek
Tuzsuz sofraya diz kırdın mı Şahım

​Haydi gözümüz aydin artik vize olmadan Avrupa'ya gidebileceğiz. Hemen valizlerimizi hazirlayip 5 günlük programimizi yapmaliyiz. Haydi bir hayal edelim 5 günlük programda nerelere gidip neler yapacağimizi...

    Biletimizi direk Fransa'ya aliyoruz, nereye tabiki Paris'e Eyfel Kulesi'ne,Eyfel kulesinin altinda beyaz atletlerimizle "aşağıdan gelen mangal kömürü mevlam güzellere versin ömür" türküsü eşliğinde mangalımızı yapmaya...

​İkinci gün nerdeyiz tabiki Belçika Brüksel'de şehirle özdeşleşen Manekan Pis'yada (işeyen çocuk heykeli)'nin önünde bir selfie yapip Facebook'a yapıştırıp sevdiklermizide etiketleyip like'lara bakmalıyız... 

Üçüncü gün Hollanda'dayız Hoge Veluwe milli parkinda geyikler ve yaban domuzlarını seyretmeliyiz.Keşke şimdi bir çifteli olsada zan zan avlansam dedirten cinsten...

​Asım'ın Nesli, Akif'in zihninde mayalandığından beri sıkça kullandığımız bir ifade. Herhalde en güzel halini, Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu'nun bir dizi şiirinde almış. Bu şiirler internette hep yarım yamalak, hatalı halleriyle yer alıyorlardı, buraya koymak istedim.

​Sırretme tesellimi fanusunda
Kan kokusu bir ceylan yavrusunda
Dişime değen aşkın badesinde

Zaman durmuşken rakıyı neylerim
Eskimiş bunca şarkıyı neylerim

3 Mayıs Türkçüler Günü'nde ne oldu?

​Devlet, üniversite, parti, dernek, hatta şirket... Bütün kurumlar müşterek değerler üzerinde yükselir. Toplumlar da. Hiçbiri müşterek değerlere dayanmadan yaşayamaz.

Değerler dediğimiz, İbni Haldun'un asabiyesiyle ilişkilidir. Haldun'a göre devleti asabiye kurar. Asabiye kuvvetliyse devlet yaşar. Asabiye zayıflarsa asabiyesi kuvvetli olan, zayıf asabiyeliyi devirip devletin başına geçer. Nevzat Kösoğlu'nun "iman" adını verdiği kavramın Haldun'un asabiyesi ile örtüştüğü noktalar var. Bugünün toplum bilimlerinin yeniden icat ettiği "toplum sermayesi" diye çevirebileceğimiz "sosyal kapital" sözü de bu kavramlara kardeştir.

Sosyal kapital millet fertlerinin birbirlerine karşı duydukları tabii sevgi ve bağlılık ve bu hislerin sonucunda teşekkül eden karşılıklı güven ve toplumun iç iletişimindeki yoğunluktur. Bunlar bizim uhuvvet, dayanışma kavramlarımızla akraba anlayışlar.

Müşterek değerlere bağlanan insanlar birbirlerine de sevgi ve güven duyar. Camiasının diğer mensuplarına kuşkuyla bakmaz. Dikkatleri yaptıkları işe, dış dünya ve başarıya odaklıdır. Müşterek değerlere bağlılığın azaldığı, lâfta kaldığı camialarda güven tükenir, insanlar bir birine potansiyel rakip ve hain gözüyle bakar. Mesai ve gayret yekdiğerini alt etmeye, olmazsa kontrol etmeye harcanır. Artık mensuplar hissettiklerini, düşündüklerini değil, güvenli olanı, yukarıdakilerin duymak istediklerini söyler. Giderek onların istediği gibi düşünmeye başlarlar. Yahut hiç düşünmemeye… En emniyetlisi de budur; hiç düşünmemek. Slogan söylemek... Ahlâk dibe vurur.

***