Bizim köyde hüzün varken
Kar düşerdi dağa erken
İncinirdi incir, gürgen
Öğretmenim öğretmenim.
Yıllardır Atatürk'e ağzından çamur saçtın
Paçan sıkışınca hemen İngiltere'ye kaçtın
Atatürk olmasaydı bugün açtın
Yatacak yerin yok püsküllü deli
Hiç kimseye dur diyemem
Giden gider, kalan kalır.
Bal üretip zıkkım yemem
Giden gider, kalan kalır.
Tortusu temizlenir, boşalırdı kuyular
Suların avuç avuç durulduğu zamanlar.
Nehirler başka akar, nazlanırdı kıyılar
Yosunların taşlara sarıldığı zamanlar.
Özümüzden kopuğuz, artık biz değiliz: Biz.
Hor görülüyor şimdi, töremizi unuttuk.
Yad eller su yolumuz; yabanla olduk yüz-göz.
Doğup büyüdüğümüz yöremizi unuttuk.
Ve sen gittin...
Gökyüzünde hüzün
Bu dileksiz ümitler kimin?
Şehlâ bir sitem
Kan bulutu yüzün...
Telif Hakkı
© Nazmi Sancar Yıldırım
Susturuldu muhalif konuştuğu bölgede
Diline gem vuruldu savunduğu ilkede
Sorsanız demokrasi, adalet var ülkede...
Tek kişinin elinde köle iken her kurum
İyi değil bilesin memlekette son durum.
Bu düzen ki laf tutmaz
Sır bozulur burada.
Namussuzu aratmaz
Ar bozulur burada.
Şahittir bu toprak senin namına
Adına Mustafa desem de yetmez.
Tanımam üstüne başka numune
Farkına Mustafa desem de yetmez.
