​Derde düşen yüreğim Rabbine şiir sunar
"Hay" deyi yandım güzel, aşıkların aşkına
Tanrı sevdiği kulu bin bir çileyle sınar
"Vay" deyi yandım güzel, aşıkların aşkına

​çiçeklerimi çaldılar gönül bahçemden
sen bilmezsin...

​bir gençlik sığdırdım
ağır aksak şiirlerime
kimisine nergis dedim
kimisine karanfil
her yağmur damlasında
mis kokulu yarınlar düşledim
bu kuraklık... bu kuraklık kader değil

​Sakın tasalanma gam çekme sakın
Bu sevda onlara kalmaz Ozanım
İnanan kullara zafer hep yakın
İnancın vadesi dolmaz Ozanım

bilsen kac çocuğun gözyaşını sildim 
mâhur tebessümün ile
bir çoğu sen gibi baktı nemli gözlerime
onlar gülümsedi ben ağladım
bin yıllık hasret ile okşadım saçlarını
ellerimin tedirginliği özlemine denkti
Ürkektim hayallerin kadar
seni unutmam... unutma

​Yalnızlığın teline vurdu gönül mızrabım
Bu şarkı sensiz bensiz hasret kokuyor yarim
Bakma dik durduğuma dünden daha harabım
Yokluğun üzerime arşı yıkıyor yarim

​Biz sizinle çoktan ayırdık yolu
Bizim güttüğümüz fikir farklıdır
Hepimiz olsak da Allah'ın kulu
Bizim çektiğimiz zikir farklıdır

​Sen tutmalıydın
yüreğimi yakan bakışlarınla
buz tutmuş ellerimi…

şiirler anlamını yitirir
zamanın keşmekeşliğinde
"Suna boylum" ağıdı anlatır bizi
demli çay eşliğinde

​yüz kuşak ötesine daldı gözlerim
anadan üryan bir deryada buldum düşlerimi
yıkandıkça zamanın ardına göçtü
ölüme hasret şiirlerim
kalem kırdım kelimelere
urganda can verdi ağıt içre sözlerim