Öncelikle "Allah rahmet eylesin. Başınız sağ olsun. Allah sizlere sabır versin" diyerek sözlerime başlamak istiyorum. Kızçelerim babanızı hiç tanımadım. Sosyal medya üzerinden ne kadar bilgi sahibi olduysam o. İnsanız... Beşer de şaşar da... Hepimiz gibi eğrisiyle, doğrusuyla, sevabıyla, günahıyla en nihayetinde bir insan, bir eş, bir baba idi. Babanızın kaybı milyonlar gibi beni de sami...

Güzel duygularımın hepsi güzel günlerimde kaldı. En acı dediklerim baharmış halbuki şu tutarsız ömrüme. On sekiz yaşımda yağdırdım saçıma akları. Hazan gibi güzde yaprak döktü şu genç yaşım. Mutluluğun tadını unutalı uzun zaman oldu. Yitirdim geleceğe dair tüm umutlarımı. Bu gecede zühre bir melodi tutturdum firkatin bam telinden,dumanını ciğerlerime değil iliklerime çektim. Neler yaşadı...

TBMM'deki 325 insanın kararı ile bizim yavrularımız kendilerini hiç ilgilendirmeyen kanlı bir iç savaşın tarafı olmak için Libyalar. 325 tane milletvekili...325 tane gamsız, kasavetsiz insan...325 tane saklı seçilmiş...325 tane kendi evlatlarını güvende tutan ve başkalarının evlatları ile kahramanlık taslayan korkak...325 tane vatan ve millet edebiyatı arkasına gizlenerek nefsini besleye...

Müjde beklerken acılarla karşılaşmakGüçlü bir istihbarat ile bu katliama mani olunabilirdi. Ama öyle ya; cumhurbaşkanı 15 Temmuz ihanetini milli istihbarat teşkilatından değil de eniştesinden öğrenmişse (Ben kabul etmiyorum tabi ki) daha fazlası beklenemezdi. Oy için Apo'ya ısmarlama mektup yazdırıp, kardeşini TRT'ye çıkarma cüretini gösterip bunun bedelini göze alanlar aynı çabayı niçin...