CANIM ÜLKEM: SİYASET OLMASAYDI

Aslına bakarsanız bu yazıyı oluştururken hiçbir şey aklıma gelmiyordu. Çünkü hem yazacak bir şey yok hem de çok şey var. Gariban hayatımızda o kadar çok olay oluyor ki bambaşka bir Türkiye'yi konuşmak aklımıza bile gelmiyor. Meseleler ve geleceğimiz bence o kadar karanlık ve vahim oluyor ki ciğerim temiz hava almıyor. Benim çok dertli biri olduğumu düşünmeyin lütfen. Sizler fark etmek istemiyorsunuz demektir. O yüzden bu yazıyı siyaset dışında nasıl bir ülke görmek istediğimi aktarmak için yazacağım.

Öncelikle ülkemizin köyleri ve köy ürünleri çok doğal. Bu kadar ürün çeşitliliği olmasa sabah kahvaltılarımı o doğal ve organik ürünlerin arasında kaybolarak yapmak isterdim. Kuş sesi ya da deniz dalgalarının vuran harika sesiyle... Yiyecek ve içecek bakımından o kadar çeşitli bir ülkeyiz ki yeterince deneyebilsek zihnimiz bomba gibi olurdu. O yüzden yediklerimiz dışarılardan başka bir ürüne ihtiyaç duymadan sadece " Türkiye'den " olsun isterdim. 

Sonrasında ise turizm cenneti dedikleri bu ülkenin her yanını karış karış gezebileceğimiz sosyal turizm gezileri olsun isterdim. İster devlet destekli  ister şahsi ve tüzel organizasyonlar olsun fark etmez. İlçesinden çıkamamış beş çocuklu bir ailenin Fethiye'yi görmesini, dağ köylerinde şehir görmemiş çocukların İstanbul'un kocamanlığında kaybolmasını isterdim. Bu sayede bağları kopmuş ama aynı ülkede yaşayan vatandaşlarımızın ısınması ve tanışması sağlanabilirdi.

En önemli olarak gördüğüm şeylerden birisi ise zeki ve dahiyane çocukların dünyanın en önemli yatırım ve teknoloji merkezlerini görmeleridir. Türkiye'nin en başarılı çocukları NASA'yı, silikon vadisini ve insanız bütün teknolojilere şahit olabilecekleri dünyanın bütün alanlarını görsünler isterdim. Çünkü toprağın kokusu gibi teknolojinin de büyüsü hepimize lazım.

Geçmişin rüzgarını hikayeleştiren, kahramanlıkları anlatan, masalsı destanları dillendiren, kadim Türk kültüründen esintileri hissettirecek bütün tarihçilerimizi yılın neredeyse 9 ayı sürecek bir tarih şöleni için okullarda ve ekranlarda görmek isterdim. Çarpıtılmayan, ideolojik saiklerden uzak ve tarihin gerçeklerine dayalı bir " storyteller" tadında tarih anlatıları... Çocuklarımız tarihimizle o zaman gurur duyarlardı.

Türkiye'nin her yerinde film festivalleri, sergiler, konserler ve yöresel bütün adetleri sergileyerek köyden kente herkesin sosyallikten bıkacağı etkinlikleri mütemadiyen devam ettirirdim. Rekabetçi ve makul tekliflere ihtiyaç duyan girişimcilerin desteklenmesi bütün organizasyonlardaki eksikliği tamamlardı.

Büyük halk meclisleri kurmak gerekirdi. Gençler, çocuklar ve kadınlar öncelikli olarak geleceğe yönelik tüm tahayyüllerini paylaşırdı. Sonra arşivlenirdi. Başarılı ve tutarlıların oylanıp en iyilerini gerçekleştirmek için bütün yurtta yarışmalar düzenlerdim. Tüm dünyada yankı bulacak fikirlerin ve projelerin çıkacağından adım gibi eminim.

Üretim kampüsleri kurmak isterdim. Sürekliliğe ve teknolojiye dayalı bütün parçaların, nesnelerin üretimi için büyük sermayeler ayırırdım. Çünkü ülkenin büyük bir bölümünde yapılan harcamaların, yolsuzlukların ve müsrifliğin önüne geçilse bahsettiğim üretim kampüslerine yetecek paralar rahatlıkla ayarlanabilirdi. 

Listeyi uzattıkça uzatmaya meraklı biriyim. Hülyalarımda canlanan ülkenin güzelliği beni büyülerken sert bir gerçeklik tokatı beni rüyalarımdan uyandırıyor. İmkansız olmasından canımı acıtmıyor bu tokat. Ayrılığa gayrılığa, muhakemeden yoksun bütün sözlere boğulmuş siyasetin aramızda yılan gibi dolaşmasından acıtıyor yüzümü. 

Eğer siyaset olmasaydı diyorum kendi kendime... Yani partizancılık, adamcılık, kutuplaşma ve beka kaygısıyla uyutma, yoksulluğa şükrettirme, özentilik ve aşırı duygusallaşma olmasaydı bunlar gerçek olabilirdi. Hayalperest olma diyenler çoğalmazdı. Gerçekliğin içinde kaybolanlar ortaya çıkamazdı.

Eğer diyorum, siyaset olmasaydı...