Gel Sen Kır Beni

Bir mahsun yolcunun izine andım
Yolcusu kalmayan yola sor beni
Kurak gönüllerde kavruldum yandım
Gözünden süzülen yaşa sar beni

Sessiz feryatlarda sevdam yatarken
Hızırlar çarşıda "Dava" satarken
Cahil Pir Sultan'ı taşa tutarken
Dostun fırlattığı gülle vur beni

Düşlerde kandırır, öyle bir hal ki
Çileyi sevdirir ne garip ülkü!
Cayamadım diye kırarlar belki
Zalime bırakma gel sen kır beni

Değişmez yazgıdır kuraldır bence
Kaç Nemrut yıkılmış bu çağdan önce
Ben görmesem bile devran dönünce
Oku şiirimi hayra yor beni

Okan Kilit