ANDIMIZ ANDIMIZDAN İBARET DEĞİLDİR

12 Eylül dönemindeki ekleme olmadan andımız bütün zamanlara hitap edecek kadar güzel bir metindi.
Reşid Gaalib'in en iyi işlerindendir.

Dün, bu metne karşı çıkanların psikolojisini düşündüm.
Vardığım sonuca göre, Türk'e sıcak bakmadıkları bir kaç ihtimal içinde öne çıkıyor.
Öyleyse dehşettir.
Dehşettir!

Bir yara yeniden kanıyor.
Çözüm Süreci denen Türk hakimiyetine içerden dışardan saldırının ayak izlerini Andımız kararından sonra tekrar hissediyoruz.
Bu konuda iktidar mensuplarının görüşü hala Çözüm Süreci yıllarındaki gibiyse ört ki ölem!
Hiç akıllanmamışlar.
Veya biz akıllanmamışız.
"Türk" demeye başladıkları için değiştiklerini zannediyoruz.
Her iki ihtimal de felakettir.

İmparatorluğumuzun çözülme ve dağılma yıllarına iyi bakmak lazımdır.
"Ey Türk Uyan!" diyenler bize Türkiye Cumhuriyeti'ni kazandırdılar.
Yine o günlerdeyiz!
Hep o günlerdeyiz!

12 Eylül 1980 eklemesi olmadan andımız metni şudur ve evet pek güzeldir:
"Türk'üm, doğruyum, çalışkanım!
Yasam:
Küçüklerimi korumak,
Büyüklerimi saymak;
Yurdumu, milletimi
Özümden çok sevmektir.
Ülküm:
Yükselmek,
İleri gitmektir.
Varlığım Türk varlığına armağan olsun!"

Dünya milletleri çocuklarını böyle iyiliklerle donatmak isterler.
İsteyen bir araştırır ve görür.
Bu metne karşı çıkmanın manasını düşünmek ve konuşmak lazımdır.
Devlet böyle bir uygulama yapacaksa, getireceğini götüreceğini düşünür.
İyimser bakışla durum böyledir.
Fakat bizde düşünülmediğini düşündüren çok şey var.
Çözüm Süreci'ni yapanların ve savunanların olduğu yerdeyiz.
Olanları biliyoruz.
Dolayısıyla haklı olarak endişeliyiz ve güvenemiyoruz.

Artık, en sık duyacağımız ikaz şudur:
"Ey Türk! Uyan!"