​sancılı gecelerde
hayalleri prangalı çocuklar
tedirgin uykusunda
söyleyin doğmasın güneş
gündüzler dünden karanlık
gözlerimi yüz yıl sonrasına çiviliyorum
dokunmasın bakışlarıma yasal eşkiyalar
tebessümüne gözyaşı değmemiş
bir vatan düşlemek istiyorum
tedirgin olmadan

 Ferenc Liszt havalimanına sorunsuz inmemizin akabinde ilk işimiz "information" dan(Danışma) şehir merkezine nasıl gidileceğinin bilgisini edinmek oldu. Pek de nazik olmayan görevli kızdan hangi vasıtaları nasıl kullanacağımızı öğrendikten sonra toplu ulaşım araçlarını tercih ettik .Evvela havalimanından metroya ulaşabilmek için 15-20 dakikalık bir otobüs yolculuğu yapmak gerekiyor. Bu arada 24 saat geçerli olan biletlerden edinebilir ve bu süre boyunca tüm toplu taşıma vasıtalarından faydalanabilirsiniz. Otobüsten inip metroya ( Köbanya Kispet istasyonu) vardığınızda kısa süreli bir şaşkınlık yaşayabilirsiniz. Zira metro buram buram Sovyet mühendisliği kokuyor. Gideceğiniz yere göre ya ilk istasyondan ( Havalimanından vardığınız istasyonu kast ediyorum ) mavi hattı takip edebilir yahut da Deak Ter istasyonunda sarı ve kırmızı hatlara aktarma yapabilirsiniz.

Siz de göreceksiniz ki Budapeşte'nin ulaşım ağı gayet iyi. Peşte tarafında yer alan Hösök Tere'deki otelimize varmak için sarı hat üzerindeki Hösök Tere istasyonunda indiğimizde ve çıkıştaki merdivenleri tırmandığımızda Yüksekçe bir Cebrail heykeli ve ardı sıra paralel halde uzanan Macar kahramanları ile karşılaşmak hoş bir deneyimdi. Otele yerleştikten sonra ilk işimiz tabi ki kahramanlar meydanı ve civarını keşif oldu. Kral İstvan'ın –sonradan Aziz İstvan olarak da anılacaktır- rüyasında Macar tahtını Cebrail'in elinden almasına binaen dikildiğini düşündüğüm ve dahi tüm mutlak monarşilerin biricik meşruiyet kaynağı olan Tanrı ve Tanrı adına yürütülen yeryüzündeki siyasal hakimiyet anlayışını metaforik olarak kullanan, yüksekçe, elinde haç tutan Cebrail heykeli dikkatinizi celp eder.

Cebrail'in bulunduğu sütunun alt tarafında 7 Macar Beyi'nin heykelleri bulunur ki bunlar başını Arpad'ın çektiği bugünkü Macaristan topraklarına gelen ilk Macar topluluklarının beyleridir. Arkada ise Hıristiyanlık sonrası kralların heykelleri yer alır. Meydanın sağında ve solunda ise ihtişamlı iki bina karşılıklı olarak durmaktadır. Biri güzel sanatlar müzesidir .Diğeri de çağdaş sanat eserlerine ev sahipliği yapan sergi sarayıdır. Kahramanlar Meydanını geçtiğinizde sağ tarafınızda Vajdahunyad kalesini göreceksiniz. Transilvanya çağrışımları uyandıran kale bilhassa gece görülmeye değer. Yine kale içindeki kilise ve tarım müzesi olarak kullanılan binalar ziyaret edilmelidir. Yine aynı yerde bir ortaçağ tarih yazıcısının sureti belli olmayan bir heykeli vardır ki eminim orada birkaç poz fotoğraf çekineceksinizdir. Meydanın solunda ise kent parkı uzanıyor. Oldukça yeşil ve aynı zamanda güvenli olan bu parkta kısa bir yürüyüş yapabilirsiniz.

​Sen olmasaydın hiç düşmanım olmazdı.
Geceleri uykularım kaçmaz, sabah güne aklımda bin sual ile uyanmazdım.
Daha ilk defa elini tuttuğum kızın bile her kelamını bir şekilde siyasete bağlayarak, kızcağızın kafasını saatlerce ütülemezdim.

Bir çok aşk şiirim olurdu mesela.
Geceleri memleket meseleleri yerine eski aşklarımı düşünürdüm. 

19 Mayıs 1919'da Anadolu'ya çıktığında kimse bu genç subaydan bu kadarını beklemiyordu. Milletin mücadele ruhunu tek bir beden de topladı, azim nedir cihana gösterdi !

​Ümitsiz milleti ümitlendirdi, tasasız devlet erkânını saf dışı bıraktı, genelgeler yayınladı, savaşlar kazandı, meclisi kurdu ve sonunda Büyük Taarruzu planladı ...                                                          Çanakkale kahramanı Mustafa Kemâl, Çanakkale'de gördüğü milletin dinamizmini 19 Mayıs'ta ülkenin her tarafında harekete geçirdi.

Milli mücadele çetin geçti, Sakarya'da kesin zafer kazanılmasına rağmen tereddüt gösteriliyordu ! Kulisler kuruluyor, her yerde ne yapılacağı tartışılıyordu. Maddi imkânsızlıkların giderilmesi adına millete başvuruldu, millet elinde avucunda ne varsa bir çorap dahi orduya verdi. Gâzî Paşa bu savaştan zaferle çıkılacağından o kadar emindi ki milletten alınanların tek tek, isim isim not edilmesi için emir verdi, milletin böyle bir arzusu olmadığını bilmesi onu daha da cezbetti ...

Kâzım ve Fevzi Paşa'larla yaptığı istişare sonucu Güney ve Doğu cephelerini kapatıp hepsini İsmet Paşa'nın emrindeki Batı cephesine çekti. Artık ateş kor kor yanıyordu, Türk için düğün olan savaş Türk'ün ruhunu okşuyor, sabırsızlanıyordu ...