bir varlıktan bir anlığa açılır pencereler
öyküler barındıran evlerin
eskimek bilmeyen o derin
bekleyişi
sessizliğin ayağında vurgulu cümleler gibi durur
ahşap kokusundan
Birileri ısrarla bu ülkede normal bir ortamda seçimler yapılmasın diye uğraşıyor. Önce şehit cenazesinde Kılıçdaroğlu'na yumruk atılması sonra Yavuz Selim Demirağ'ın evinin önünde saldırıya uğraması, şimdi de Sabahattin Önkibar'a yapılan saldırılar. Tüm bu saldırıların üst üste gelmesi tesadüf müdür? Tabii ki değildir. Devleti yönetenlerin bu saldırılarda payı var mıdır? Elbette vardır. ...
Denildiğine göre Cumhurbaşkanına, olağan üstü hal, savaş veya barış zamanlarında istediği kişileri askerlikten muaf tutma yetkisi verilmiş.***İddia konusu kanun maddesi aynen şöyle: "Özel durumlarda muafiyet ve erteleme MADDE 45-(1) İki ülkenin birinde yapılan askerlik hizmetinin sayılmasına dair ikili anlaşmalar kapsamında askerlik hizmetinden muaf tutulacak ya da ertelenecek yükü...
Beni unuttuğun doğru mu yoksa?
Adımı andığın yokmuş öyle mi?
Tanımam demişsin karşıma çıksa
Verdiğin bir selâm çokmuş öyle mi?
12 Eylül'ün bu millet ve ülke için ne kadar büyük bir travma olduğunu bir çok kişi idrak edebilmiş değil.
Ama sanırım o günlerde henüz doğmamış çocuklar bile o veya bu şekilde bu travmadan nasibini aldı ve her iki tarafta da bu travmanın yaşanmasına ne nasıl sebep oldu anlamamaya ısrar edenler var.
İktidarın ve yandaş yazarların AKP'nin kaybetme olasılığı olduğu her seçimde "AKP'ye vermezseniz ülke yıkılır" diyerek Milleti korkutması, AKP ye kim rakip olsa ajan, hain ilan etmesi size de bıkkınlık vermedi mi? Şahsen ben bu ucuzluktan, boş siyasetten çok sıkıldım. Son 3 seçimdir aynı filmi izliyor gibiyiz. 16 Nisan referandumunda evet- hayır oyları başa baş gidince "Teröristler Hayır...
yarım bırakılan bir kitaptı içimiz
ağzımızda biriken taşma ünlemi günler
bilemezsin geceleri
aptal eder insanı şuh karanlık
saçlarımda kopan salıncak
empatik saatler
Yaşlanma korkusu, işsiz kalma, çirkinleşme, kel kalma, evsiz kalma korkusu, yalnız kalma, beni artık kimse sevmeyecek korkusu ve daha binlerce korku.
Bu kadar çok korku olunca elbette bu korkuların pazarlayıcıları da oluyor.
Siyasetçiler, dinler, kozmetikçiler, cemaatler, özel zannedilen günler.
Özel zannedilen günler derken şunu demek istiyorum. Bi insan sadece bi gün değil, her gün özeldir. Ama içinde bulunduğumuz dünya düzeni öyle bi hal aldı ki, sadece belirli günlerde özel olduğumuzu zannediyoruz. Sevgililer günü,anneler günü vb.
Ayrıca normalde 3-5 tlye satılan güller bu özel günlerde 15-20 tl oluyor.
Aklıma gelmişken anneler gününde ve kadınlar gününde reklamlarda niçin hep ev araç gereçleri annemiz yahut kadınlarımız için en iyi hediye şeklinde gösterilmektedir? Yani kadının hayatı mutfak robotları ve ev işlerinden mi ibarettir? Asla! ancak kapitalist ve ataerkil toplumlar yavaş yavaş ve göstere göstere bunları gözümüze sokmaktadırlar. Gözümüze sokulan bu saçmalıklara karşı kör olduğumuz günlere uyanmak dileğiyle!
Her gece bir meleğin yastığına dayanıp,
O ipek saçlarını koklayıp uyuyorum.
Gecenin ortasında tekrar tekrar uyanıp,
Üstü açık mı diye yoklayıp uyuyorum.
