KİMSESİZLİK KİMLİĞİMİZ Mİ OLMALI?

Mazisini bilmeyen geleceğini şekillendirecek gücü kendinde bulamaz.
Eğer maziye ihanet ederseniz geleceğinizi de ipotek edersiniz.
Maziye övünmek yetmez dönüp bakmak gerek geride kimler kaldı ne haldeler diye.

Kürsülerden haykıran yalancı beyler gibi olmamak için geçmişi unutmadan ve o altın nesle sahip çıkmak her ülkücünün boynunun borcudur. 

Bizim helallik almamız gereken bir geçmişimiz varken bizim onlara helallik vermemiz kanınıza dokunmuyor mu beyler?

Bu dava Allah razı için verilmiştir. 
Bu dava Türklük için verilmiştir. 
Bu dava için binlerce insan şehit olmuş onbinlerce insan cezaevlerinde zindanlarda çile çekmiş. İşin bu bölümünü yaşayan yaşadı yaşamayan dinledi okudu araştırdı öğrendi.
İmamoğlu'dan Fırat'a kadar şehitlere bir dua ile görevimizi yaptık(!) bitti. Allah var zaman zaman kabirleri ziyaret de edildi. 

Peki yıllarca hücrelerde kalan cezaevlerinde yatan sonra çıkıp kimsesiz kalanlara ne yaptık?
İşte son günlerde ortaya çıkan sessiz ve kimsesiz olarak fani dünyadan giden bir altın nesli görmeye başladı bazı ülkücüler. Kimi harabe içinde yaşıyor kimi hamallık. Kimi ilaç alamıyor kimisi ekmek.
Bu arada Allah daha çok versin işleri yoluna koyan bir sürü gönül dostumuz var.
Dün aynı hücrede aynı işkencede beraber acı çekenler ne oluyor ki birbirimizi arayıp bulamıyoruz?
Hani çok büyük (!) teskilatçılığımız nerede bizim?
Hani ahde vefamız?

Kimsenin kimseye hayrı yok böyle mi olacaktık? Birileri hep makam koltuk derdinde. Birileri kendi çocuklarının derdinde. 
Birileri bir eli yağda bir eli balda yaşarken birileri aç sefalet içinde. Bu mudur ÜLKÜCÜLÜK?
Eğer ülkücülük buysa alın anlı şanlı ülkücülüğünüzü...
Ülküdaşım o kadar çok mağdur insanımız ağabeyimiz var ki mutlaka birşeyler yapılmalı. 
Bu büyüklerimizi bulup hiç olmazsa onları arayıp soracak dertlerini dinleyecek bir yapı kurulmalı.
Lanet olsun siyasetin kirli çirkin yüzüne.

Bir şeyler yapılmalı. Bir araya gelmeli. Dünün çilekeşleri bulunmalı. Yardım eli uzatılmalı. 
Bunlar bizim ağabeylerinizdir kardeşlerimizdir. 
Ne olur bu acı görüntüler düşmesin medyaya?
Ne olur hiç bir şey yapamıyorsak arayıp bulalım bu yiğitleri. 
Ne olur bunlar yusuf yüzlüler bunlar dünün yiğitleri. 
Yok şunlar ne yaptı bunlar ne yaptı demeyelim artık. Biz onların hiçbir şey yapmayacağını biliyoruz. Onlar Yurtşen Durmaz abimizin cenazesine bile katılmayan (ki o cenazeye Sayın Baykal katılmıştı) koltuk sevdalıları.

Onlar kişiye biat etmeyi ülkücülük olarak ortaya atan kişiler. Onlar mı bilecek halimizi?
Bırakın herkes kendi pisliğine boğulsun.
Kimsesizlik kimliğimiz olmasın artık.