DÜŞÜNÜYORUM

Iki gündür düşünüyorum face soruyor diye değil ha.
Düşünüyorum lakin boş.
Derinlerde mi bu düşünce denilen nesne bir türlü bulamıyorum. Bulamayınca tekrar düşünüyorum.
Yok o halde varım demiyeceğim.
Var mıyım yok muyum o bile belli değil.
Yıldızları seyrediyorum sessiz ve haşmetli yıldızları.
Plakaları sayıyorum durup dururken 83-84 diye.
Aklıma soruyorum " zorun ne benimle?"
Ay dede ay dede yıldızları göndersen yeryüzüne bir günlük izinli.
Ne bileyim!
Düşünüyorum işte.
Sessiz..
Kimse duymasın diye. Kahkahalarım bile sessiz artık.
Hıçkırıklarım sahipsiz. Gözlerim kovuyor hıçkırıklarımı. Onlarda benim gibi çaresiz.
Fersiz bir dünya var önümde.
Fersiz ve alacakaranlık kuşağı bir evren.
Sahi ne oluyor bize?
Biri çekiyor oraya biri çekiyor buraya.
Iki cami arasındaki binamaz gibiyim.
Umutlar mavi gerçekler simsiyah.
Umurlarımız vardı bizim. Uğrunda kavganın en zevk alıcısını yaşadığımız kavgamız vardı ya hani. Işte o kavga yerini kalleş bir slogana bıraktı gitti.
Düşünüyorum.
Çekildim karanlık bir kuytuya.
Düştüm yüreğimdeki en derin kuyuya.
Düşünüyorum.
Biz nerede hata ettik diye?
Yıldızlar anlıyor kimsesiz olmanın belki de yüceliğini. Biz idrak yoksunumuyuz acaba?
Çekildim.
Teras katına görmesin iki yüzlü siyaset bezirgânları beni diye. Nasıl olsa bitecek bir gün daha.
Ve gece başlayınca kapanacak bütün kirli yüzler.
Bir kac slogan atmak geliyor içimden gecenin örttüğü kirli yüzlere inat. O muhteşem maziyi hapsediyorum yüreğimin en müstesna köşesine.
Bekliyorum yine de o kutlu doğum sancısının sonuda doğacak ülkü denen nazlı gelini.
Düşünüyorum düşünmeyen kör biat kültürsüzlere rağmen. Adam zannettiğim içi boş elbiselere inat.
Düşünüyorum sadece. Sevdaların en güzelini yaşadığımız o altın cağları ve o cağlara inat sevda nedir bilmeyen zübbeleri.
Yüreğim yangın yeri...
"Ne yanar kimse bana ateşi dilden özge
Ne çalar kimse kapım badı sabadan gayrı" diyen Fuzuli geliyor aklıma.
Düşünüyorum...

Doğan Ay