Gel desende dilinle
Gelemem ki seninle...
Gelmem mümkün değil ki
Bırak beni gideyim
Cesaretim yok belki
Bırak beni gideyim
Telif Hakkı
© Nazmi Sancar Yıldırım
Öyle bir hâldir ki durur bedenimde
Ne yana yönelsem elimde kalır
Kahreyler her bir cümleyi dilimde
Senden geçer ve beni benden alır
Telif Hakkı
© Nazmi Sancar Yıldırım
sözün bilmem kaç metre altındayım Güzelcem
su verecektim karanfile su
şimdi burada ölmüş çiçekler kokusu
günlerden yabancı
mevsimlerden yan komşunun kızı deli Aysel
bıraksan saçını toprağa
tak takıştır öyle gider
çocuğuz çok
yok gelir zaman ve oyun
vurulur saatin eli erken
şehrin hisarbuseliği son makama vurur derken
yıkılır köprülerin gölgesi bozkırda silah
uzaktan uzağa bağıran nidâ
-yaşasın haydi halkların şairliği...
inanmak ayaklarımdaki kalmışlığa
ölmeden önce yaşamaya
elimdeki yanmışlığa inat
aklımda kalıcı sözler
gücüm unuttuklarıma inanmak
tarih teşekkürden ibarettir sevgilibugün bittiherkes kendi idam sehpasını devirdi gözlerindediyeceği çoktu şairlerin oysadudaklarında kaldı kara tüllü sözleri karanfiller yasaklardayakalarda süseğmeseydi boynunu söğütler eğmezdiişte güzmezar taşları görünmüyor dasesleniyor sankitoprağın minesinde ayrılıyor yüzlerce yüz adamı öldürüyorlar adamın içindekoptu uçurtmaların ipikurtlar kuşlar ...
bir oyunda
şiirimi saklasın çocuklar
yüzümden dökülen bin parça
yağsın kar -uzun uzadıya say
gözlerim görmesin varsın
sevildiğinizi bilsem yeter bana
içimi yılmadan çeken dağlar
Ozan Arif'in ardından… (Fotoğraf: 4 Nisan 2017)
Onüç Şubat günüydü, kara haber tez geldi,
Gözden yaşlar döküldü, her bir işe vaz geldi,
Yadigârdır sözlerin, yetim kalan saz geldi…
Ardın sıra bıraktın gözü yaşlı gözleri,
Asrın Dedem Korkut'u hüzne boğdun bizleri.
O masum…
O hesapsız…
O yürek dolu çocuksu gülümsemelerimiz,
Yılların sarartıp veremli bir hasta simasına benzettiği
Kenarda köşede kalmış siyah-beyaz fotoğraflarda kaldı…
Ve henüz yazılmamış şiirlerimin
Hiçbir gözyaşının söndüremeyeceği,
Yürek yangınlarıyla kavrulmuş mısralarında…
