Göy bulanda, ak alanda doğmuşum,
Çelik pençemde çok yağı boğmuşum,
Ulu atamdan Göyce ad almışım...
Al kanımdan al bayrağa sar beni;
Göy Ata'dan, Göy Bilgeden sor beni!
Telif Hakkı
© Nazmi Sancar Yıldırım
Öyle bir hâldir ki durur bedenimde
Ne yana yönelsem elimde kalır
Kahreyler her bir cümleyi dilimde
Senden geçer ve beni benden alır
Telif Hakkı
© Nazmi Sancar Yıldırım
Ülkücü şehit Cengiz Baktemur ve onun nezdinde; değerli yeğeni Cengiz Baturhan Çelebi beyefendiye...
Ne sağa, ne de sola minnetim
Ülkücüyüm gardaş, ülkü derim!
Başa geçen beğ değil, bilirim...
Ülkücüyüm gardaş, ülkü derim!
Telif Hakkı
© Nazmi Sancar Yıldırım
bak yolcu saatler önce
susan yol bu hüzün türküsü
çay üşüdü...
boş sayfalar arasında kalan
öykünün ağıdını yakmak
kal boş sayfalar arasında
an...
sabret, bitecek
öylece sürecek yaşamak
küçük bir şiir yaz mesela dünyalar kadar. anladım, göğün sökülmesi bundanöpünce ölürmüş mavibiraz sonra açar sabahı rüzgarsıkı tut aldığım nefesi şimdi hüzünavunmalı bu şiirde iki gözüm selamlasın sokakları bırakkimsesiz kimliğimdal fidan soğuk, üstelikdilimdeki suç benimunutma gönlümyalnızlığa ilişen son heceyi anlatsananasıl oluyordu sevdalı yaşamak göz ucumda akrep diyorumgidelimbiter...
kendi derinliğine yürürkeneskiyen dudağındakesilmiş hesaplar dururdizlerin bağı çözülür ansızınkime varırsa varsıngöz bebeğinuzaktaki umut artıkküçük bir karartı adım sürgün olur bütün türkülerkadının duası böler geceyibitmeyen rüyası adamınkenar süsü yıldızlarve uçurumlarsancısı sonradan duyulurkopan gönül bağınınhayli zamanunutmuştur gelmeyi zatenserin uykular nasıl oldu anlamadımgit...
bir resimdi annem eskimeyen
tuttu elimden bırakmadı
taktım şarkıları radyoya sesim son ses
ağırlığımca özne birikti benim yüzümden zamana
topallıyorum hüzün
yürüyorum karınca
duası kaldı
açılmış göğün bilmem kaçıncı katında
gibiler şiiri esnetir derler
desinler
için gülüyor İstanbul gibi
gözlerinden anladım
