bir resimdi annem eskimeyen
tuttu elimden bırakmadı
taktım şarkıları radyoya sesim son ses
ağırlığımca özne birikti benim yüzümden zamana
topallıyorum hüzün
yürüyorum karınca
duası kaldı
açılmış göğün bilmem kaçıncı katında​

gibiler şiiri esnetir derler
desinler
için gülüyor İstanbul gibi
gözlerinden anladım

bir oyunda
şiirimi saklasın çocuklar

yüzümden dökülen bin parça
yağsın kar -uzun uzadıya say
gözlerim görmesin varsın
sevildiğinizi bilsem yeter bana
içimi yılmadan çeken dağlar

Haşa! İsyan değil kasıt!
Olmaz olmaz, bir şey olur.
Lâkin durum; sanma basit!
Olmaz olmaz, bir şey olur.
O da gelir bizi bulur!

(2 günde 15 şehit haberi gelmesinin ardından -2007-)

Onbeş yiğit şâhadet şerbetini içtiler,
Yirmi yaşında, bekar, evli, baba, gençtiler,
Rütbenin en şereflisini böyle seçtiler
"Ölü" diyen dillerin, asıl ölü kendiler!
Bu memlekette yiğitler bitmez efendiler!

​Sekiz Nisan ikibinonbir günü,
Doğru bir karara imza atmıştık.
Dünü de hesaba katarak dünü,
İğne olup, balonlara batmıştık.

Son zamanlarda tuhaflaştım yine,
Ağzımın hiç mi hiç tadı yok...
Sonbahardan olsa gerek; bütün huysuzluğum, bütün hırçınlığım üzerimde…
Ota, çöpe her şeye kızıyorum.
Kızdığım şeylere bile kızıyorum, dönüp dönüp bir daha.
Öfke nöbetlerim arttı…
Köşelerim daha sert ve belirgin.
Ve bir o kadar da kırılgan…
Sokaktaki arabaların sileceklerini de kaldırıyorum sebepsiz…
Kendi kendimle konuştuğum ayniyle vaki…

Yağmurlu bir geceydi;
Kan yağıyordu, gözümden boşalırcasına gök gürültülü ve sağanak…
Sokaktaki itler havlıyordu her şimşek çaktığında,
Vahşi itler…