​hani büyüktü dünya
al işte, boğuldu bir damla gözyaşında
nerede ıhlamur kokan sabahlar
nereye kayboldu maviyi muştulayan alev topu
hayallerim ayazda kaldı
şiirlerimin payına düştü karanlık
eyvah ki vah bana
bir damla gözyaşı diyorum
söndürdü güneşi

​ben şair değilim
bunca suskunluğun arasında
tutuklanması müstahak bir düşünceyi
özgür kılamamışsam eğer
suslarımı kefene sararak

​"İsim verme" dediniz sözünüze uydum ben
Bu şiirde özneyi gizli yere koydum ben

Sevdam Anadolu'nun kaynağıydı özüydü
Edirne'den tut Van'a yurdun iki gözüydü
Darda kalan Türklüğe sanki anne diziydi
Yiğidin uzandığı bacağımı mahvettin

​Yalnızlığın teline vurdu gönül mızrabım
Bu şarkı sensiz bensiz hasret kokuyor yarim
Bakma dik durduğuma dünden daha harabım
Yokluğun üzerime arşı yıkıyor yarim

​Kardeşlik koymadın kardeş deme hiç
Senin davan ayrı benimki ayrı
Neden böyle olduk düşün kimde suç
Senin davan ayrı benimki ayrı

​ben bu şiiri gecenin bir yarısında
sen de uykusuz kal diye yazıyorum
çünkü tüm keşmekeşliklere rağmen
hala parıldıyor yıldızlar
ve hala gün doğumuna umut ekmek güzel

​Vay ki vay başıma şaştım yönümü
İnsana darıldı küstü gözlerim
Yarını düşlerken andım dünümü
İnsana darıldı küstü gözlerim

​Bir sorum var sizden cevap alayım
Bahçeli eskiden çok mu farklıydı?
Doğruyu söyleyin kurban olayım
Bahçeli eskiden çok mu farklıydı?

​Çektim, çektim amma çilen bitmedi
Canımdan bezdirdin bıktırdın zalım
Dua ettim sesim göğe yetmedi
Beş vakit dişimi sıktırdın zalım