Oysa ne güzel şarkılar öğretmişlerdi bize çevreye, doğaya, yeşile ve ağaca dair... Ilgaz Anadolu'nun ne yüce bir dağıydı mesela... Tohumlar fidana, fidanlar ağaca, ağaçlar ormana dönmeliydi yurdumuzda oysa... Kestane, gürgen, palamutun altı hep yaprak, üstü alabildiğine buluttu bir zamanlar...Şimdi... Şimdi artık değil... 80 sonrası geçirdiğimiz hızlı kapitalist dönüşüm, tek parti iktida...

Doğayı, ağaçları, hayvanları ve bütünü sevmek ne güzeldir değil mi? Hele ki kadim Türk Milleti'nin anlatı ve yaşantısında doğanın yeri ne büyük ve görkemlidir.Ahenk içerisinde olduğu düşünülen belki de pek ahenk içinde olmayan ancak yine de belirli bir akışa sahip doğanın özünü izlemek ne güzeldir Fakat size acı bir gerçekten bahsetmeliyim ki insandan önce dünya vardı...İnsandan sonra ol...

Bütün değerlerimiz yerle yeksan oldu. Kültürümüz çürüdü. İnsanlığı unuttuk. Garip bir hâl içinde debelenip duruyoruz. Maddi her şey yerine gelebilir fakat bozulan yok olan değerlerimiz ne olacak? Hem milli hem dini değerlerimiz hiç görülmediği kadar değersizleşti. Din adına ahkam kesenler dini milliyetçilik adına ahkam kesenler de milli değerlerimizi dağıttı. Bizden dediklerimizden yedik...

BİR GÖNÜLE GİRMEK Yüreğe gömmeyi "Gönüle girmek" diye anlamak gerekli bence. Bir gönüle girmek. Esas meselemiz bu. Gönüller yapmaya geldik diyen bir Yunus olmak. Yüreğine sevgiyi gömmek. Yüreklerde sevgiyi yaşatmak amacı olmayan bir hareket yok olmaya mahkumdur. Diliniz gönlünüzün aynasıdır. Dilinizden ne çıkıyorsa bilin ki gönlünüzde de o vardır. İki komşu ülkenin hükümdarları birbirler...

Karanlık bir tablo içerisinde, ümitsiz ve duyarsız bir profil çizmek için bu başlığı açabildirim. Distopik bir evrende, sizi gözetleyen kuşlar yerine telefonlarınızdaki uygulamaların zihninizin içerisine girdiğini söyleyebilirdim. Ama hayır... Böyle bir şey yapmak ahmaklık ve insan doğasına aykırı bir şey olurdu. Oysaki ben normal ve aynı zamanda rahatsız edici olmak için burdayım. Dünya...

"Şu tepenin ardındaki yıkıntılar bana ait bir çiftlikti." İhtiyarın moloz yığınına dönmüş arsayı gösterirken eli titriyordu. Üzüntüsü her halinden anlaşılır olup, ses tonunun ağlamaklı bir hali vardı ve hâlâ kendini konuşmaya zorluyordu. Elleri kırılacasılar… Ah keşke kovsaydım onları… Biz de yolcuya hürmet edilir… Kızgınlığı kendisini toparlamasına, düşüncelerini yoğunlaştırmasına neden olmuştu.İhtiyarı saatler sonra bu kadar bilinçli olduğunu hissediyordum. Onu köyün merkezine götürecektim, kö...