Söylemek dile kolay, "Sevenler ağlar" diye,
Ben özümü dökmüşüm, yaş dediğin nedir ki!
Ferhat kayayı sökmüş, Şirin kıza hediye,
Ben kalbimi sökmüşüm, taş dediğin nedir ki!
Yalnızlar deminde bir efkâr vakti,
Gönlüm yine seni sordu bu gece.
Unuttu seninle kestiği akti,
Uygunsuz hayaller kurdu bu gece.
Yine hilal kaşlarını,
Yıkma canımın cânanı.
Beni görüp dişlerini,
Sıkma canımın cânanı.
Ha deyince karar vermek kolay mı?
Önce Arz-u halim sor hâkim amca.
Düşünce mi suçtur? Yoksa olay mı?
Hemen karar verme, dur hâkim amca.
Öyle bir devirde yaşadım ki ben,
Kurda kuzu satan çobanlar gördüm.
Plastik yüzlerde sahte gülüşler,
Gönüllerde biten çıbanlar gördüm.
Bir şair hayal et, hep aşkla yazsın,
Gördüğü her bank'a adını kazsın,
Ne yüceymişsin sen, gönle sığmazsın(!),
Burada aşkından bahsetmez şair,
Konusu aşk değil, siteme dair…
Mihrinaz kim? Diye soran olursa,
Suları dupduru göllere baksın.
İlkyaz seherinde gören olursa,
Üstüne çiğ düşmüş güllere baksın.
"Şiir mi yazıyorsun?" diye sorma işimi,
Ben derdimi söylerim, siz şiir sanırsınız.
Kaf dağının ardına kaçan Anka kuşumu,
Yalın ayak ararım, zor mu inanırsınız?
Telif Hakkı
© Kaan Özaslan @ tahtaPod.com | Tüm hakları saklıdır.
İçinde bin bir rengi karıştırıp sakladın
Alı pembe, maviyi mor oldurdun koca dünya.
Âb-ı hayat menbâdan içmeyi yasakladın,
Büyüttün, yaşlandırdın, öldürdün koca dünya.
