Zalime karşı gelmek; inancımın gereği,
Sonuç aldığım çabam methiye beklemesin.
Yanlışa dikkat çekmek yazmamın tek ereği,
Cümle hısım-akrabam methiye beklemesin.

Yaz, yaz, yaz ve yırtıp at! Nereye kadar söyle!
Ellerime kızmayı artık istemiyorum.
Yeter kalem-kâğıdın çektiği eza böyle!
Ağlayarak sızmayı artık istemiyorum.

Hayat nehrim kurudu, su kalmadı yatakta,
Akıl kepenk indirdi, gönül ise batakta.
Yaşamakla ölümün birleştiği çatakta,
Kendimi infaz ettim boynumdaki fermanla, 

Aşikâr edilince görülse bile ayıp,
Gönlümü bakışıyla yandırdığım doğrudur.
Söylediği her sözü hilaftan berî sayıp
Kendimi yalanlarla kandırdığım doğrudur 

Saniyenin peşinden akıp gitse de ömür,
Akrebin ısırdığı dakikada iz kaldı.
Yeise esir düşen yüreğim oldu kömür,
Yandıkça dumanında saklanan bir giz kaldı.