Öyle efkârlı bir anda yazdım bunu sana,
Okuduktan sonra çöpe at, üstünde fazla durma.
Ne bileyim işte… Dertleşmek mi istedim ne,
Bir sen anlarsın beni, eee davul bile dengi dengine…
Bazı insanlar dünyadan iz bırakmadan giderler. En fazla birkaç yıl sonra isimleri hatırlanmaz bile. Bazıları ise yüreklere dokunur, iz bırakır… İşte onlar nesiller boyu ölümsüz olacaklardır. Ozan Arif de yüreğimize dokunan, iz bırakan insanlardandı. Ben, kendisini şiirleri ve kasetlerindeki o tok sesiyle tanımıştım 80'li yılların sonunda. Daha ilkokul çağlarımızda yasaklı kasetleri geçmi...
Aşk; garip bir hoşluk hali,
Gülsen de hoş, gülmesen de.
Onulmaz yara misali,
Ölsen de hoş, ölmesen de.
Gönül âleminde koca devdim de,
Bir senin gönlünü haklayamadım,
Tertemiz bir aşkla seni sevdim de,
Nezdinde, gönlümü aklayamadım.
Yüzünü görmedim belki yıllar var,
Gece düşte gördüm diye kızmışsın.
Anlamadım sanki kızacak ne var,
Bir de hayr'a yordum diye kızmışsın.
Bir ben varım şu koskoca dünyada,
Hilal benim, yıldız benim, haç benim.
Kıymet bulmam, para, şöhret, eşyada,
Kuvvet benim, kudret benim, güç benim.
Özelliklerini yazdım yorumda,
Sahibinden bir yürek var istersen.
Kullanılmış ama işler durumda,
Sahibinden bir yürek var istersen.
Sıradan bir sevdayı benden bekleme sakın,
Âşık isem girdiğim kalbi doldurmalıyım.
Bedenine, ruhuna daima olup yakın,
Sevinçleri yeşertip, derdi soldurmalıyım.
Halimi sorarsan, hayli durgunum,
Varlığına açım, belki sen toksun.
Yaralı, ümitsiz ve çok yorgunum,
Sen garip kalbime saplanan oksun.
Yüreğim kanıyor, yanımda yoksun.
Yaralı, ümitsiz ve çok yorgunum,
Sen garip kalbime saplanan oksun.
Yüreğim kanıyor, yanımda yoksun.
