ilkyazdan bir gündü
susmuş halimi söktüm nihayet
kışlık kazaktan
iplerin dili olsa da konuşsa şimdi
gök çizdim kırık kiremitten
kırmızıydı yer
yüzümün sateninde gezdi uçaklar
bulutları yamadım tek tek
çocukluk işte
Birkaç ay önce bir gün, sınıf kitaplığımızı düzenlerken bir öğrencim; "Öğretmenim sizin anneniz babanız var mı?" diye sormuştu. "Yok" diyemedim nedense... Belki küçücük çocuğun benim için üzülmesini istemedim, belki arkasından gelecek sorulara gücüm yetmedi, belki de içgüdüsel: "Tabi ki var." dedim. Sonra kendi kendime neden öyle söylediğimi düşündüm ve aslında doğru bir ceva...
Rüzgarın doğurduğu adamım elimde yapraklar,
Baykuş kuruntularını gördü gözüm,yürüdüm önümde orman
Farketmez burada bebek yahut yaşlı olman
Farketmez burada bebek yahut yaşlı olman
Aklım erdiğinde kaçtım orada elimde kırmızı renkli kama
sana masallar okuyacak çocuklar öldüler
ateşten gömleğin giymiş
kaçıncı düğün bu gördüğüm
kaç esir kuş ağaçları ardında sürüdü
nefes almak için kaçarken
bilmiyorum
Ne melem şeymişsin vallahi senden
İllallah ettim be sıktın siyaset
Delişmen çağımı çalmışsın benden
Tüm hayallerimi yıktın siyaset
- Bu toprağın büyüklerinden, Destan Şairimiz'e rahmetlerle...
Selâm yollamıştık ulu dağlara
Nâmımız kök saldı eski çağlara
Şunu diyeceğiz kalan sağlara
Dilde türkü, elde sazım olacak
Türkiye bizimdir.. bizim olacak...
Ülküyü söyleyen ülküyü yazan,
"Bir Devrin Destanı" ne yazık bitti.
Başbuğ' un "evlâdım" dediği ozan
Ârif' çe yaşadı Ârif' çe gitti.
Bundan yıllar yıllar evveldi... O zamanlar " çocuktum ufacıktım, top oynadım acıktım, buldum yerde bir erik, kaptı bir alageyik" dizelerini söyler dolanırdım ortalarda...
Ben çocuk şarkıları söylerken rahmetli babam " ben evimde otururken o sürgünde oy oy.." diye mırıldanırdı...
Birkaç defa anlatmıştı aslında da çocuk aklı işte idrak edemezmişim...
Bir gün işten eve koşa koşa geldi... " Sürgünden dönüyor Ozan" dedi...
"Ozan kim baba" dediğimde yarı sinirli, yarı şefkat edalı "Ozan Arif oğlum" dedi...
Sinirli tarafı üzerimde biraz fazla etki bırakmış olacak ki, çok da üstelemedim. Çünkü babamın siniri pistir... Ulan Eşşoğlu diye başlardı yoksa...
Ben de bir şeyler söylemek istedim Ozan Arif'in ardından.
Robin Sharma'nın konusu kişisel gelişim olan "Sen Ölünce Kim Ağlar" adlı bir kitabı vardır.
Bir yerinde şöyle der:
"Siz öldüğünüzde ardınızdan kim ağlayacak? Bu gezegenden gitme ayrıcalığına ulaştığınız zaman kaç yaşamı etkileyeceksiniz?"
Görüyorum ki pek çok yaşamı çok fazla etkilemiş Ozan Arif.
