Güzeli, çirkini yokmuş kulların,
Gönlü geniş ile dar olan varmış.
Geçilmez olanı yokmuş yolların,
Aşılması biraz zor olan varmış.

Belki bilir diye sormuştum dağ'a,
"İnsanın dünyada ne amacı var?"
Tanıklık etmişsin sen birçok çağ'a
Anlatsana; "Nedir bu bilinmez esrar?"

Küçücük, bir yavru saka kuşuydum,
Kediler insafsız çatınca bildim.
Bulutlara çıkmak zor diye duydum,
Bir yel beni yere atınca bildim. 

Samatya'da meşhur bir Eşref vardı,
Baştan sona namdı o Deli Eşref.
Adı gibi şeref için yaşardı,
Garibana damdı o Deli Eşref. 

Dinle anlatayım; nasıldır huyum,
Kumaşı giyerim, keten istemem.
Zor beğensem bile, işte ben buyum,
Pamuklu severim, saten istemem.

Ruh halim, herşeye mani,
Kızasım yok bugünlerde.
Ne bir şiir, ne bir mani,
Yazasım yok bugünlerde. 

Ben o yaramı sararken,
Yamacımda sen mi vardın?
Bilmezsin ki! O günleri,
Daha bir ekmek kadardın…

Olur mu diye sordum,
Nafileymiş, olmazmış...
Cevabı seziyordum,
Nafileymiş, olmazmış... 

Tanımadan sevda olmaz diyorsun,
Bin tanış, bir cânan etmez sevgili…
Geçer bu hevesler, kalmaz diyorsun,
Bu yürek vurdukça bitmez sevgili…