On beş yıl mahpusluk daha dün bitti,
Görenler ne çabuk geçti dediler.
Ümidim kalmadı, hayaller yitti,
Gençliğin kuş olup, uçtu dediler. 

Suçlamam seni ancak, maziye bak da düşün,
Neler neler söyledim, takmadan giden sendin.
"Eğer böyle gidersen, mümkün olmaz dönüşün,"
Dediğimde, ardına bakmadan giden sendin.

Sanki bir melekti, gördüm düşümde,
"Benimle gel!" dedim, gelemem dedi.
Ellerini tutup iç çekişimde,
"Yanımda kal!" dedim, kalamam dedi.

Dini bilmez dinciler,
Yalanda birinciler,
Döküp döküp inciler,
Kendine inandırdı,
İnsanları kandırdı.

İlhamım, efkarım sana ayarlı,
Bilgim yok saatin kaç olduğundan.
Şiirler yazarım yaren'li, yar'lı,
Habersiz, sevmenin suç olduğundan.

Sebepsizce güldüğümü,
Kimse bilmez, tek o bilir.
Bir'i bir'e böldüğümü,
Kimse bilmez, tek o bilir.

Kaşına, gözüne şiirler yazdım,
Sanma ki; muradım göz'dü Mihrinaz.
Gözün ardındaki manayı sezdim,
Yazdıklarım bile az'dı Mihrinaz.

Gönül! Fazla değer biçme boşuna,
Perişan olursun müflis sarraftan,
Aldığın karşılık gitmez hoşuna,
Mücevherler döksen çıkarıp raftan,
Aldırma! Ne anlar eşek hoşaftan!

Sen olmasan halim nice olurdu?
Görmezdim her gece düş diye seni.
Üç beş damla daha bende kalırdı,
Dökmezdim gözümden yaş diye seni.