Olmazı oldurmak, boşu doldurmak
Senin marifetin değilmiş gönül.
Hak yoldan sapana, yolu buldurmak,
Senin marifetin değilmiş gönül.

Şiirim beğenmemiş, sanat profesörü(!),
Yazdığı tek mısra yok, yörü esersiz yörü,
Sanatkâr olmaz senden, ancak kamyon şoförü,
Onda bile gaz diye debriyaja basarsın,
Şiirimi kamyonun arkasına asarsın.

İki heceden oluşan şiir olur mu?
Ben yazmayı denedim, siz de okumayı deneyin.
Bakalım olmuş mu?

Ak sütten hâlisti arzum, niyetim,
Makbul değil imiş samimiyetim,
Yara acıtırmış, benim diyetim,
Hem yara, hem acı, hem tuz olmakmış...

Boşlukta süzülen bir tüy kadar hafif,
Dolapta tozlanmış kadeh gibi boşum.
Sana bunları yazacak kadar sensiz,
Ve seni düşleyecek kadar sarhoşum.

Ha deyince karar vermek kolay mı?
Önce Arz-u halim sor hâkim amca.
Düşünce mi suçtur? Yoksa olay mı?
Hemen karar verme, dur hâkim amca.

Öyle bir devirde yaşadım ki ben,
Kurda kuzu satan çobanlar gördüm.
Plastik yüzlerde sahte gülüşler, 
Gönüllerde biten çıbanlar gördüm.

Yalan dünya anlattığın,
En tatlı masal iğreti.
Tutup önüme attığın,
"İbretlik misal" iğreti.

Dünya bir ceviz kabuğu,
Ne dalım ne tanem kaldı.
Gözümden silindi buğu,
Ne yaşım ne de nem kaldı.