Toprak anadır; toprak bereketli olandır. Toprak, karşılık beklemeden hep verendir. Tohumu bağrına basar da filizlendirir onu, fidan yapar büyütür. Kendine dair her ne varsa, bağrına bastıkları için feda eder kendini. Soğuğun hırçınlığı, sıcağın can yakıcılığı, fırtınanın acımasızlığı bezdirmez onu. Her defasında sarıp sarmalayan, sadece ve sadece veren olur. Ve gün gelir toprak da yorulu...

 İlkokul çağlarımda, Dede Korkut hikayelerini fısıldadı kulağıma babam... Uyumaya hazırlanırken bunların masallaştırılmış halini dinlerken teypten, kapanıverdi göz kapaklarım... Atsız Ata'nın '' Deli Kurd'u, Bozkurtlar'ı ''süsledi sonrasında hayallerimi... Keşke o çağlarda doğsaydım, dedim anneme isyanla karışık... Yamtarlar, Sancarlar, Kürşatlar derken, Ötüken ve Altaylar özlemi ye...

Sermin Fatma Doğruyol… O bir öğretmen, eğitimci. 80 ihtilalini ve öncesini bir öğrenci olarak bütün boyutlarıyla yaşamış bir Ülkücü. Ülkücü gençliğinin o dönemlerde Türk Milleti ve Devletine kasteden, dışarıdan beslenildiği aşikar olan komünist hareketin önünde set olduğu dönemleri birebir yaşamış bir Türkçü.. Kendisi ile bir söyleşi gerçekleştirdik. Ondan bizlere o dönemleri ve Tanrı Da...

Bayram denilince aklıma, tadı damağımda hep kalmış ve sanırım kalmaya da devam edecek sütlü şekerler gelir. Her sene vitrinden itinayla çıkarılan, kırılmasından korkulan şekerliklere dizilen sütlü şekerler… Hani ağzımıza attığımız anda, kahve aromasını da hafiften damağımızda hissettiğimiz sütlü bayram şekerleri… Hep beraber, bayram öncesi son bir haftaya gidelim mi? İlçemiz ya da mahall...

Firkat sonrası, ayları sayarım önce... Ayların günlere indiği haftalarda, bir annenin evladına kavuşma heyecanına denk bir duygudur hissettiğim şey. Irağı yakın etme zamanı yaklaştıkça; rüyalarımı Ege kaplar, rüyalarıma Ege sahiplenir. Yola çıkmama bir gün kala, uyku haram olur da saatleri sayarım. Uykusuzluğun sersemliğini yaşamam yolculuk günü. Beni yoran, bıktıran, kahreden her ne var...

İnsan kelimesi... Beş harfe sığdırılmış, üzerine asırlardır düşünülen, araştırmalar yapılan, yazılar yazılan ama hala çözülmeyi bekleyen bir muamma... Sahi nedir insan? Daha doğru ifade edecek olursam; "insan olmak" nasıl bir olgudur? İnsan olmanın gereklilikleri nelerdir? Çağımızda aranası ama zor bulunası hale gelen insanlık, yitik değerler kervanına girmek üzere... Onun namına aradıkl...

Önlüğümün siyah, yakamın beyaz dantel olduğu ilkokul yıllarıma gidiyorum. Sobanın sıcaklığıyla mahmurlaşmış gözlerimizle kara tahta önünde öğretmenimizi izlediğimiz yıllara… Samimiyetin, sıcaklığın, "sınıf içi aile olmanın" hissedildiği, genel olarak oturan, dinleyen, susan, yazan ve ne söylenirse "doğru olduğunun" sanıldığı dönemlere… Su gibi akan zamanla, aile geleneğini bozmayarak, öğ...

Geziyorduk gönlümüzce, eğlenmek sıradan yaptığımız şeylerdendi. Ansızın gelen misafir rahatımızı bozabilirdi. Evde bitmeyen eksiklerden yakınsak da, markete gitmek bile zül gelebiliyordu bize. Öğrenci okula gitmekten, öğretmen okula yetişmeye çalışmaktan, anne babalar çocuklarını okula bırakıp, okuldan almaktan yorulmuştu. Sokakların kalabalığı, sahilin keşmekeşliği, trafiğin felci, yaka...