Evvela amacın olsa da ilim
Hurafe bilgiyle olunmaz alim
Ben seni küfürler saçtığın bilim
Söverek saydığın fen'den tanırım.
Söz verip halkını aldatanları
Kayırır yalanı parlatanları
Hep aynı düzenin şarlatanları
Candaşı, yandaşı bizim partide.
Körelmeyen dişimiz bu
Kemiririz Atatürk'ü.
Yani bizim işimiz bu
Sömürürüz Atatürk'ü.
Değildir sitemi, öfkesi yeni
Nefretle kusarlar vatana kini
Mehmet'i sırtından vuran haini
Kahraman yapmayı sever bu tipler.
Evvela sesinden tanıdık onu
Kızdırdı, bezdirdi, yetti biliniz.
Kalbinden diline uzanan kini
Besledi, büyüttü, güttü biliniz.
Gelişir mutlaka canım memleket
Günbegün iyiye gider, düzelir.
Boy veren ekinde artar bereket
Tarımda kendine yeter, düzelir.
Kahramanmaraş'ın Cela köyünde doğan Abdurrahim Karakoç edebiyatımızın farklı ve özgün renklerinden biri olarak yaşamı boyunca ilgi gören şiirler kaleme almıştır. Şiirleriyle birlikte iki de düzyazı eseri bulunan Karakoç'un şair kimliğinin oluşumunda ve yetişmesinde zaten şairlerle beslenmiş geçmişe sahip ailesinin ve bilhassa babası Ümmet Karakoç'un etkisi önemlidir. Ümmet Karakoç beş er...
NE DİYORSUN
Emekçiye kaşımızı
Çatalım mı, ne diyorsun?
Kafasına taşımızı
Atalım mı, ne diyorsun?
Bitti tarım, evet evet
Ne bağ kaldı ne bereket
Bilmem artık bu memleket
Batınca mı düzelecek?
