​Gülümsüyordun
olabildiğine içten ve samimi
sanki bir köşede 
kutlu vatan düşlerine dalan
Anadolu köylüsü gibi

​çocuktum
ayıptır denmişti seviyorum demek
içten içe konuşmalarım hep bu yüzden
kızma suskunluğuma
dudaklarım senden yana kilitli
er meydanında cesurum aşk meydanında korkak
ürkerim yıkamam tabularımı...

Aşk Anadolu'dan öğrenilir demiştim eski bir yazımda.
Hani demişler ya "Birleşirsen vuslat olur, ayrılırsan aşk olur" ve neredeyse bütün ayrılıkların altında yoksulluk yatar.
Yoksullukla yoğrulmuştur Anadolu, çoğu zaman ayrılığı kaderi bilmiştir, aşkın ta kendisidir benim toprağım.
Anadolu kokan bir ayrılık hikayesidir "Sultan'a Mektup" şiiri. Ankara'ya bile gitmişti yarenim iş bulma umuduyla…
Olmadı Sultan'ı verdiler başkasına…

SULTAN'A MEKTUP

​Eşiğinden döndüm diye darılma
Kapına yepyeni türküler astım
Dinlemekten asla, bıkma, yorulma
Kapına yepyeni türküler astım

Dünyanın en büyük fedakarlığıdır sevmek..
Seni Seviyorum diyebilmek…
Sevmek kalbinden bir parçayı feda etmektir.
Canının yanacağını bile bile…
Sevmek, kendinden bir adım uzaklaşırken
Bir adım yaklaşmaktır sevdiğine… 

Seni sana anlatmak istedim bu gece…
Bil istedim yüreğimdeki seni…
Sen kalbimde öyle bir sensin ki…
Bir gülüşünle güller açıyor aşk bahçelerimde
Gözlerin güneşim… Dudakların suyum… Kokun havam
Her an, sana muhtacım tüm benliğimde…

Gözlerimden tütün akıyordu çok fazla sakallıydım,
Yağacak yağmurun çocuklarını bekliyordum,
Deniz dalgalıydı güneş sönmemişti
Sirkeci'de cephanelikleri kolluyorduk,
Süreyya Bey eczanesinde baht-ı millet ağlıyordu,
Umur-ı Şarkıyye'den bir ben bekliyordum,
Gözlerimden tütün akıyordu çok fazla sakallıydım.