Soğuk bir gündü o gün, sessizce çıktım evden.
Kimse uyanmadan.
Hızlı adımlarla ilerlerken bir an duraksadım.
Akıttığım her göz yaşı kadar bileniyordum onlara.Onlar gibi değildim onlar da benim gibi değildi biz kimdik? Herkesin mi vardı acıları yoksa acılı gözlerle baktığım için ben mi herkesi acılı görüyordum? Mutlu olanlar kimlerdi parası olanlar mı,yoksa yalnızca sevdiği olanlar mı? Hep düşündüm.Her gece.. Bir gün dedim ki mutlu olmak için hiçbir şeye ihtiyaç yokmuş çünk...