"Çanakkale geçilmez! Geçilmedi! Geçilmeyecek!" diye yazıp çiziyoruz günlerdir. Ne mutlu bize ki o neslin torunlarıyız. Ne kadar övünsek az. Vatan için gözünü bile kırpmadan, yardan da, serden de geçebilen, çeliğe, demire karşı eti ve kemiği ile sarsılmaz bir iman duvarı ören alperenlerin kanını taşıyoruz:

Dönemin Başbakanı Turgut Özal zamanında gerçekleşmiş bir olay şöyle anlatılır:

Japon eğitim uzmanları gelmiş ve ülkemizin eğitim sistemini incelemiş, Sayın Özal'ın bürokratlarının da hazır bulunduğu bir ortamda raporlarını sunmuş ve sonuç olarak şunu söylemişlerdi:

"Sizin eğitim sisteminizde milli ruh yok!"

Turgut Özal'ın "Nasıl?" sorusu üzerine şunu anlatmışlardı:

"Biz Japonya'da okula başlayacak çocuklarımıza milli ruh şoklaması yaparız. Onları önce toplu halde hızlı trenlere bindirir, dev fabrikalarımızı, teknoloji merkezlerimizi gezdirir ülkemizin gücünü gösteririz. Sonra da bu yavrularımızı alır Hiroşima ve Nagazaki'ye götürür, orada atom bombası atılan ve yıllardır ot dahi bitmeyen alanları gösterir deriz ki:

"Bir kutlu destan, oğul!" diye gururla anlattığı gibi eskilerin,
"Müslüman Türk'ün amansız varlık yokluk mücadelesiydi Çanakkale,
Çeliğe, demire karşı ete, kemiğe bürünen yiğit çerilerin,
Canları bahasına savundukları kutsal kalesiydi Çanakkale."