By Kaan Özaslan on Perşembe, 25 Ocak 2018
Category: Şiir

ZAMAN

Bir velvele ile ömrüm geçirdim,
"Say" dedim, yerinde saymadın zaman.
İnecekken hep durağı kaçırdım,
"Duy" dedim, sesimi duymadın zaman…

Genç iken yarışsak, seni geçerdim,
Sen tohum ekmeden hasat biçerdim,
Ecel gelse, önü sıra kaçardım,
Şimdi nefes bile koymadın zaman…

Cahil'i bir buğday gibi öğüttün,
Tozlarını her tarafa dağıttın,
Kaynayan bir volkan idim soğuttun,
"Cay" dedim fikrinden caymadın zaman…

Kimler kimler gelip gitti cihana,
Benim gibi sığındılar bu hana,
Sultanları meze yaptın sofrana,
"Doy" dedim, bir türlü doymadın zaman…

Kaan ÖZASLAN
25.01.2018

Related Posts

Leave Comments