By Necla Kezban Turan on Cuma, 08 Şubat 2019
Category: Şiir

Leyla'nın Gözleri Üzerimde

gönlümün kıyısına göçmen kuşlar konuyor 
görüyor musun Leyla?

aklımda çağlarca büyüyen

bir hastalık kokusu
rüyalarım incinmiş biteviye
yaşıyorum yaşadıkça
ağırlaşıyor saatler gitgide

ayıp mıdır acaba
mavi boncuklar takıyorum
kimi boğazımda ilmek
düğüm olmuş kimi
bölünsün haydi kıtalar
avucundaki atlasta

aynalar da unutur her şeyi
doğan her güneşi hatta
kuzum, insan diyorum
birinci olur unutanların arasında
unutmam Leyla'nın gözlerini
unutma

dumanlı gecelerden geçiyorum
birinin annesi hiç seslenmiyor
toplayıp gitmişler erkenci gülleri
ecesi parçalanmış ellerinde
bir şiirken dünya
bizi bu oyundan attılar Leyla
yorulduk oyuncakların yasından.

2018

Related Posts

Leave Comments