By Necla Kezban Turan on Cuma, 26 Nisan 2019
Category: Şiir

Kırık Ninni

​içinden göğü çıkarınca
anlamı düşen kelimeler var ya
tutamaz kanatlarından
ölmüş bir kuşun

boynuma dolanan
mevsim rüzgarı yetmez anlatmaya
dilimdeki ateşi
bu dert başka

zulüm eğirenleri
nasıl yazsın kitaplar tarihe
ahlar vahlar çağı
gırla hüzün demeti

asılsız kimliğinden gelen
kalleş iniltiyi sapla git kendine
çiçekli dağların eteğine ilişme yeter ki
o benim kızım

anne olmamışım ne çıkar
oğlum olsun aldığım
bir temiz nefesi şu dünyanın

"Kuzum 
senin uykun neden böyle derin?"

zift akıtır hiç durmadan içi
kırık camlarda ağlar babalar
ovulmasın kapımızdaki
ikindinin tomurcuk gülleri mavi

ne desem boş
boşlukta dolup taşan haksızlık
kimi suçlasam karanlık

duvara çarpar sancımız
sürgünüz
ruhumuzdaki çarmıha
asılırız elbet günün birinde
yıldız gibi
kayıp
çocukların sesine


.
Son 3 yılda 13,000 çocuk kayıp.

Related Posts

Leave Comments