ben bu şiiri sana yazdım
gecenin sessizliğine başkaldıran bir çakmak gürültüsüyle
parçaladım ciğerlerimi
duman duman birikti gözlerimde dünlerim
ve nurdan halkalara bezendi
genç yaşımda kıydığım çocuksu heveslerim…
Söyle fırsat mı verdin Ey Yüce Türk Milleti
Bu namussuz düzeni bitirecekti onlar
İmkansızı başarıp Fatih Sultan misali
Gemileri karadan götürecekti onlar
Cemaat toparlanır sâla okur hocası
Anası feryat eder sessiz ağlar bacısı
Hangi acıya benzer bir gardaşın acısı
Abisi "Gitme can" der, hayatımdan cayayım
İnsan olan acına ortak olur Yarbayım
Bak sen bugün ölme
Söz yarın gel
Ellerinde yeni toplanmış çiçekler
Gözlerinde benim onları görmeme sebep
Mecbur ölüşlere
Akan gözyaşları
Gülüp geçsem olmaz, ağlasam olmaz
İşte benim yazgım bu ülküdaşım
Derler ki doğrunun çilesi dolmaz
İşte benim yazgım bu ülküdaşım
mavzer gürültüsü
kurşun ıslığı
sönen ocaktan kopan feryat
dağ başında it uluması
renksiz bizsiz düzen
devşirme paşaların avucunda
kömür karası gözler
zulmü aydınlatıyor tenimizi yakan ateş
gökkubbeden yere iniyor
zamana başkaldıran uğultular
ayaz vakti saçlarımıza yağan
kırağı değil kül
Kurumuş yapraklarına can suyu
Gözlerinde sakladığın o koyu
Acıya merhem olayım Manolya
Üşüyorum dört iklimde
Harlayacak közüm mü var?
Çektiklerim hep aklımda
Unutmakta çözüm mü var?
Uzaklara gidesim var,
Öyle çok uzaklara...
Gönlümde sadece en çok sevdiklerim,
ve bir tek onların derdi sırtımda,
Uzaklara gidesim var,
Öyle çok uzaklara...
