Vaktinde çok zalım, insanların acısı ve ızdırabı ile eğlenmeyi seven bir kral varmış.
Ne zaman canı sıkılsa etrafındakilere en akla gelmez eziyeti yapıp durumları ile dalga geçermiş.
Ülkenin geçirdiği en soğuk kışlardan biri esnasında bir gece yine böyle bir can sıkıntısı yaşarken emir vermiş ve sandalını hazırlatmış.
Kendisi en kalın en sıcak kürklere bürünmüş, soytarısını donuna kadar soydurmuş ve soytarısı ile gece yarısı sarayın neredeyse buz tutmuş gölünde açık sandal sefasına çıkmış....
Hava zemheri soğuğu,
buzların çıtırtısının duyulduğu cinsten soğuk.
Kendisi sıcacık kürklerde kurulmuş sandalın tahtına,
zavallı soytarı tek donla, soğuktan mosmor, dişleri birbirine vuruyor....
Soytarının haline bakıp gülüyormuş kral.
Biraz gidince bu hal de krala yetmemiş olacak ki soytarıya sataşmaya başlamış:
'Soytarı' demiş 'Burnum üşüdü yahu...'
Soytarı neredeyse buz kesmiş, donmak üzere.
Canına tak etmiş.
Yavaşça krala dönmüş:
'Kral hazretleri' demiş
'Vücudumda sıcak tek bir yer kaldı. Arzu edersniz oraya sokabilirsiniz!'
Ben bu millete soytarılığı yakıştıramadım,
ama onlar kendilerine yakıştırıyor.
Tek tesellim, ne zaman 'canlarına tak edeceğini' merakla beklemek!
_________________