Siyasetçiler neden öfke ile bağırırlar?
Neden her sözlerini küfürle süslemek(!) zorundadır bu kişiler?
Kendilerine karşı bir söz söylendiği anda sükûnetlerini kaybediyor bu insanlar niçin?
30 dakikalık bir konuşmaya 130 hakaret içeren söz yerleştirmek hangi ruh halinin tezahürüdür?
Oysa derdini anlatacak insanlar hemen yanı başındayken neden yüksek sesle konuşulur?
Derdimizi düşüncemizi istediklerimizi daha alçak bir ses tonu ile de duyurabilecek ve demek istediklerimizi rahat aktarabilecekken niye avazımız çıktığı kadar boğazımızı yırtarak bağırırız?
Bir zat bu konuda şöyle der: "İki insan birbirine öfkelendiği zaman, kalpleri birbirinden uzaklaşır. Bu uzak mesafeden birbirlerinin kalplerine seslerini duyurabilmek için bağırmak mecburiyetinde kalırlar. Ne kadar çok öfkelenirlerse, arada açılan mesafeyi kapatabilmek için o kadar çok bağırmaları lazım gelir."
Demekki birbirimizi kalpten uzaklaştırdı hırsımız. Gönül gözlerimizi kör etti. Birbirlerine bağırmak yerine sakince konuşulsa, kalpler birbirine yakınlaşsa aradaki mesafe azalsa olmaz mı?
Tartışmanın fikir beyan etmenin millete seslenmenin başka yolu yok mu?
Sesimiz çok çıkınca daha mı güçlü oluyoruz?
Ey ÜLKÜDAŞIM sert sözlerle konuşarak kalplerinizin arasına mesafe girmesine müsade etmeyin, izin vermeyin ne olur. Aramıza mesafe koyacak sözlerden uzak durun/duralım. Bu çirkin söz düellosuna kendini kaptırıp birbirimizi kırmayalım. Aksi takdirde aradaki mesafenin arttığı öyle bir gün gelir ki, geriye dönüp birbirinize yakınlaşacak yolu bulamayabiliriz.
Birbirimize selam vermeye yüzümüz kalsa hiç fena olmaz değil mi?
Derdiniz koltuk makam mevki değilse bu çirkin kavgaya taraf olmak ülkücü hareketi yok için attığınız bir adımdır unutmayın.
Yok derdiniz koltuk makam ise size hayırlı işler nasıl olsa çıkarlarınıza göre hareket edeceksiniz.
Zerzevatçı bağırır, sarraf bağırmaz.
Eskici bağırır, antikacı bağırmaz.
Söyleyecek sözü,kıymetli fkri olan bağırmaz.
Bağıran düşünemez,düşünmeyen küfür eder hakaret yağdırır.
Bunun adına da siyaset yapmak denir.
ÜLKÜDAŞIM BU OYUNA GELME.
Muhabbetle kalın efendim.
Doğan Ay