Ömrü harcadıkları tek kapı da kapandı,
Bundan sonra nereye gidecek kapısızlar?
C5'ler ki onları yakalayan kapandı,
Bugün bile orada demirden kapı sızlar.
Onlar boyun eğmedi karşısında Kenan'ın,
Yolunda can verdiler ülkü adlı cananın.
Utancını yaşarken üzerindeki kanın,
Mamak zindanlarında betonun şapı sızlar.
Çoğu kemale erdi, çoğu da göçüp gitti,
Çoğunun gözündeki parlayan ışık yitti.
Memleket sevdasıyla nice ömürler bitti,
Çoğunun cebindeki tansiyon hapı sızlar.
Ülküsüz ülkücünün kendisini kasarak,
Hatasını diyeni insafsızca asarak.
Başbuğ'un anıldığı toplantıyı basarak,
Ülkücüye vurduğu, sopanın sapı sızlar.
Şimdi köpekler serbest, bağlı duruyor taşlar,
Dava sanmıştık amma yal içinmiş savaşlar.
Nasıl bu hale geldi, can-ciğer arkadaşlar?
Anlamak isteyince izanın çapı sızlar.
B. Melih Emre