Henüz Yaşıyorken

Benim suçum yok.
Bana sorsalardı şayet,
Ölmeden önce
Yaşamayı isterdim en çok.
Sarsalardı yalnızlığımı sıkı sıkı
Huzurumu bölmeselerdi
Gözyaşlarımı sorgulasalardı polisler
Loş ışıklar altında
Hapsolmasaydım karanlığa
Soğuk odalarda
Belki ben de inanabilirdim
Dünya'nın güzelliklerine.
Oysa avaz avaz bağırdım
Mutsuzum! diye
İnanmıyorum dedim hiçbirinize
Ölüyorum dedim gözünüzün önündeyken
Ölüyorum ben!
Kimsecikler yardım elini uzatmadı
Canhıraş feryatlarıma
Oralı bile olmadılar
Yarın arkamdan ağlayacaklarım,
Henüz yaşıyorken.