ARAF

Ne düşünürler acaba?...
Geceleri tenhada,
başları yastıkta,
Kapkara yalnızlıkta,
Tanrı ile baş başa…

Uykuya dalmadan
bir önceki an,
Ne yapar sevmeyenler,
Kimseyi sevemeyenler,
biata muhtaç kalan,
asla sevilmeyenler…

Güçlerini nefretle,
kinle besleyenler,
gülüşlerini paylaşmayacak kadar,
günü, yılı, bir ömrü,
kimsesiz, yalnız geçirenler…

Ne yaparlar korkaklar,
cesareti yürekte değil,
ağızda taşıyanlar,
Hiç bir kutsal tanımayıp,
Çıkarlarına tapanlar…

Rahat uyuyorlar mıdır?
Kul hakkına doymayanlar,
İnsanların emeğini,
alınların terini,
Çilelerini pazarlayan,
Umutlarını çalanlar?

Her türlü haksızlığı,
kahpeliği, ahlaksızlığı,
utanmadan, arlanmadan,
biz nebze kızarmayan,
kösele suratlarla,
Nefs kokan ağızlardan,
"Allah'ı" eksiltmeden,
yapanlar şeytanlığı…

Sana, bana olduğu gibi,
Geceler onlara da ağır mı?
Nasıl bilebilirler,
Güneşin tekrar doğacağını?

Şuur ile uykunun
arasındaki an araf,
Ne düşünürler acaba,
olmayan vicdanlarla,
dev aynasının cüceleri,
başları yastıkta,
kapkara yalnızlıkta,
Tanrı ile baş başa,
Karanlık geceleri…