“Doğa” yani tabiat ana dediğimiz tüm canlıların yaşam kaynağı, üzerinde yaşayanlar ve onu kullananlar için lutüfkar olduğu kadar zalimdir de.

O,nimetlerini kullananların değil kendi kanunlarına uyar ve uygular.

Onu zorladığınız zaman adına “doğanın kanunu” dediğimiz  gücünü kullanır.
Soğuğu dondurur, sıcağı yakar, fırtınası devirir, yağmuru sel, toprağı heyelan, suları tusunami olur.

Bizde bu güç karşısında, verdiği mesajı anlamadan payımıza düşen çoğu kez hak ettiğimiz acıyı yaşar sonra, yeniden başlarız onunla oynamaya. Bir yandan yaralarımızı sararken bir yandan da onunla savaşırcasına hoyratça  altını üstüne getiririz yeniden.

Varolduğumuz günden buyana hep böyle olmuştur.

Ders almadan, uslanmadan….