Ey Sevgili,
Ben senin yokluğuna alışamadım
Seni geride bırakıp; şu sefil bedenimi zamanın ötesine taşıyamadım
Her sokağım çıkmaz, her kaldırımım ıssız
Ben sana aç, ben sana susuz
Ey Sevgili,
Nefes alamıyorum fakir odamda
Ruhum daralıyor dört duvarın ortasında
Kara bulutlar eksilmez oldu başım üzerinde
Aldığım nefes değil yokluğunun ertesinde
Ey Sevgili,
Gözlerim acıyor, gözlerim
Sana çiçek veren ellerim kanıyor, ellerim
Kaç mevsim geçti bilmem, kaç yılım kaldı geriye kalan
Birkaç mektup, bir eski fotoğraf senden arta kalan
Ey Sevgili,
Tutma gittiğin yeri mesken dedim sana
Birkaç satır yazarsın belki diye razı oldum sana
Sevdanı kattım yüreğim özüne
Yıllar boyu hasret kaldım gül yüzüne
Ey Sevgili,
Görmez misin hiç rüyanda, gelmez miyim hiç aklına
Yana yana kül oldum, döndüm yokluğundan şaşkına
Çıkıp gelsen bir gece vakti, bitse hasretin
Sızlamaz mı taş kalbin, azalmaz mı nefretin..
Ey Sevgili..