Biz ki memleketin müzmin aşığı,
Destur edinmişiz dokuz ışığı.
Harama sürmeyiz asla kaşığı,
 Temiz alınların tuzlu teriyiz,
 Biz halen Türkeş'in askerleriyiz.

Yüzde yetmiş oy alsan iktidar (!) olamazsın,
Kendi iraden ile tef bile çalamazsın.
Oldubitti yaparak oyumu alamazsın,
Çünkü ben ayı ile aynı yatağa girmem,
Vallahi de oy vermem billahi de oy vermem.

Sapı bırak saman bile ithaldir,
Sakın sorma bu ne ahval, ne haldir,
Servetimiz Burak ile Bilal'dir,
Nisanlarda güller solmaz akıllım.

İzahı yoktur bunun, sanki akıl tutuldu,
Millet ekmek-aşının peşine gitti beyim.
Edilen hakaretin hepsi bir bir yutuldu,
   Sırtlan misali herkes leşine gitti beyim,
   Kimi üçü az buldu beşine gitti beyim.

​Farkına varamayıp ortadaki oyunun,
Zekânın bayıldığı nice günleri gördük.
Çobanlar 'Hey!' demeden sürüdeki koyunun,
Yollara koyulduğu nice günleri güldük.

Un ve yağ var diyerek, helva yapsın istedik,
Halka hizmet yolunda Hakk'a tapsın istedik.
Olmazsa ikincide işi kapsın istedik,(!)
     Yaklaşık on senedir kavrulup yanan şehir,
     Yüzde elliden fazla kanıp aldanan şehir.

Aydınlığa koşuyoruz diyerek,
Karanlığa koştuğumuz gün bugün.
Bizden olanlardan kazık yiyerek,
Halimize şaştığımız gün bugün.

Cennetmekân dersiniz, size sorsa birisi,
O ki "Vermem!" diyerek yemin etmişti yemin.
Toprak oldu sanmayın, henüz sağlam derisi,
Hiç mi düşünmezsiniz, verilen toprak kimin?
Kemikleri sızlıyor Sultan Abdülhamit'in.