Neriman vatanımın, talihsiz, mutsuz kızı
O yanı başımızda görmediğimiz sızı
Sabahın altısında açılır güne gözü
Sanırsın mahallenin ötemeyen horozu
Sessizce çıkar evden kimseye geçmez nazı
On dakika içinde en son durakta biter
Serviste yarım saat daha kestirse yeter
Resim çizer otobüs camının buğusuna
Takılır parmağıyla çizdiği boğazına
Kalpli figürler çizmek aykırı doğasına
Bir kelepçe resmeder üzerinde "N" harfi
Emeklilik, beraat! Ömür bitince terfi!
Penceresiz yaşamı dışarıya bakamaz
Fabrikadan kurtulsa akşam evden çıkamaz
Gençlik dediğin çoşku coşar ama akamaz
Umudunu yitirmiş kırılmaz bu esaret
Yılda bir izin için bin bir türlü mazeret
Kader demeli belki en iyisi alışmak
Onun neyine gerek süslenip de dolaşmak
Fakire düşen zengin gezsin diye çalışmak
"O çalışsın o yapsın patron kızı övünsün!"
Gebermeden evine döner ise sevinsin
İş biter dizi başlar kanepeye kurulur
Neriman kendisini başka alemde bulur
Zengin kısmının var ya aşkı da büyük olur
İzledikçe imrenir entrika heyecan
Onunkisi hayatsa bunu nere koyacan
Onun aşkı sıradan seveni Tüysüz Kerim
Allah var Neriman'a eriyor erim erim
Bizimkisi yüz vermez "Duysa ne der pederim?!"
Çıkışta bekler Kerim bence çilesi roman
Arkasından koşturur "Yapma böyle Neriman"
Yalan yok babasını hiç sevmedi Neriman
Sakınmadı sözünü hiç gevmedi Neriman
Dövülürken pedere az sövmedi Neirman
Evlat candan öteyse neden mosmordu eti
"Ben" derdi için çekip "Hay ben bu zihniyeti…"
O uykusuz geceler... o geceler hep keder
Islanır yanakları bugün dünden de beter
Yaş tükenir gün doğar anne bir ton laf eder
"Eh be kızım yastığa yine salyan mı aktı"
O ıslak gözlerine bugüne dek kim baktı?
Ve ben Neriman'ların dışlanmış kalemiyim
Tarlanın, fabrikanın çilesi elemiyim
Mısra mısra garibin beylere selamıyım!
Bekle derim Neriman - Elbet ezilir ezen
Kurulur vatanımda HALKÇI TOPLUMCU DÜZEN
Okan Kilit